anogeissus lelocarpus bark extract

Anogeissus leiocarpus to drzewo pochodzące z zachodnioafrykańskiej sawanny. Miejscowa ludność przerabiała korę na maść, a następnie nakładała ją na rany, aby przyspieszyć proces gojenia i zapobiec infekcjom. Używali go również jako patyczka do żucia. Korzyści wynikające z zastosowania ekstraktu z kory Anogeissus leiocarpus: Aktywność antyhelmintyczna (może zabijać pasożytnicze robaki): badanie in vitro wykazało, że ekstrakty z liści Anogeissus leiocarpus zmniejszyły liczbę robaków w przewodzie pokarmowym owiec, gdy 400 mg/kg ekstraktu było stosowane przez trzy dni. Aktywność przeciwbakteryjna: Anogeissus leiocarpus ma również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne, które mogą pomóc przeciwko Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa i Candida albicans (różne rodzaje bakterii). Aktywność leiszmaniobójcza (choroba pasożytnicza): W badaniu in vitro, anogeissus leiocarpus wykazał również najlepszą aktywność leiszmaniobójczą, a następnie kwas flawogalonowy. Aktywność antyplazmodialna (skuteczna wobec pasożytów Apicomplexan z rodzaju Plasmodium): Dichloroetanowy ekstrakt z liści Anogeissus leiocarpus miał naprawdę wysoką aktywność antyplazmatyczną. Metanolowy ekstrakt z liści i korzeni rośliny był skuteczny przeciwko malarii w modelu in vitro. Działanie antyoksydacyjne i hepatoprotekcyjne: liście Anogeissus leiocarpus są bogate w garbniki i zawierają kwasy elagowy, galusowy i gentyzynowy, pochodne kwasów galusowego i elagowego oraz inne flawonoidy, które są bardzo przydatne w farbowaniu. Ekstrakty z Anogeissus leiocarpus wykazały obecność alkaloidów, glikozydów, fenoli, steroidów, garbników, antrachinonów, saponin i flawonoidów. W podobnych badaniach stwierdzono, że alkaloidy, garbniki, saponiny, flawonoidy i glikozydy były obecne w etanolowych i wodnych ekstraktach kory łodygi Anogeissus leiocarpus, natomiast garbniki i flawonoidy nie występowały w ekstrakcie chloroformowym tej rośliny. Działanie trypanoidalne (skuteczne w zabijaniu trypanosomów (pasożytów)): Anogeissus leiocarps wykazywał jedynie niewielką aktywność trypanoidalną. Aktywność toksykologiczna: doustne podanie anogeissus leiocarpus okazało się bezpieczne i nie stwierdzono toksyczności.