croton lechleri resin powder

Jak powszechnie się ją nazywa „Smocza Krew” to hydroglikolowy ekstrakt pozyskiwany z drzewa Croton lechleri ​​(nazwa łacińska), który wykazuje liczne dobroczynne właściwości pielęgnacyjne. Składnik ten jest najbardziej lubiany ze względu na swoje skuteczne właściwości lecznicze, regenerujące i przeciwstarzeniowe, a także zdolność do działania ochronnego na skórę.

Croton lechleri to roślina pochodząca z peruwiańskiego regionu Amazonii, gdzie powszechnie znana jest jako Sangre de Grado, co w nawiązaniu do gęstej czerwonej żywicy drzewa oznacza „Krew Smoka”.

Żywica Croton lechleri ma właściwości lecznicze i jest używana przez miejscową ludność jako płynny bandaż stosowany do uszczelniania ran, ponieważ szybko wysycha, tworząc ochronną barierę przypominającą skórę. Jego stosowanie przez rdzenną ludność doprowadziło do badań naukowych i obserwacji jego aktywności przeciwutleniającej in vitro, a także zachowania mutagennego i antymutagennego.

Głównymi składnikami żywicy produkowanej przez Croton lechleri są proantocyjanidyny, które stanowią ponad 90% jej suchej masy. Pozostałe 10% to głównie alkaloid Taspina, a także katechina, epigalokatechina, epikatechina oraz niewielkie ilości związków terpenowych i ligniny dimetylocedruzyny

Ze względu na różnorodność zawartych w nim związków, Sangre de Drago działa jako środek wielofunkcyjny.

Żywica Croton lechleri ma długą historię stosowania leczniczego przez rdzenną ludność i jest szeroko stosowana zarówno w obszarach miejskich, jak i wiejskich w Peru i innych krajach endemicznych. Przez wieki była używana do pokrywania otarć, skaleczeń, zadrapań, pęcherzy, ukąszenia i użądlenia, aby zapobiec krwawieniom, zmniejszyć stan zapalny, uszczelnić rany i urazy, aby zapobiec infekcji. Żywica szybko wysycha na miękkiej, uszkodzonej tkance, tworząc barierę o grubości podobnej do usuniętej skóry, określaną jako coś w rodzaju „drugiej skóry”. Uważa się ponadto, że działanie przeciwdrobnoustrojowe oferowane przez tę roślinę zapewnia ochronę przed urazami. Tworzenie tej odpornej bariery jest prawdopodobnie spowodowane zdolnością żywicy do współstrącania z otaczającymi białkami lub elementami macierzy zewnątrzkomórkowej.