aluminium chlorohydrate

Chlorohydrat glinu to złożona sól nieorganiczna składająca się ze złożonego zasadowego chlorku glinu opisanego empirycznie jako: Kompleks ten jest polimerowy, luźno uwodniony i obejmuje zakres stosunków glinu do chlorków od 2,1 do, ale nie włączając, 1,9 do 1. W Stanach Zjednoczonych chlorohydrat glinu może być stosowany jako składnik aktywny w produktach leczniczych OTC. W przypadku stosowania jako aktywnego składnika leku powszechnie stosowaną nazwą jest chlorohydrat glinu.

Chlorohydrat glinu jest jednym z najczęściej stosowanych i najbardziej znanych składników aktywnych antyperspirantów. Ze względu na swoją wszechstronność może być dostarczany w postaci proszku, cieczy lub w kompleksie z glikolem propylenowym, cyrkonem i różnymi buforami.

Zasadowy kompleks chlorku glinu jest dostępny w różnych zasadowościach, tj. w różnych proporcjach glinu do chlorku. Składniki zawierające chlorohydrat glinu są zalecane do stosowania w antyperspirantach, gdzie pożądany jest wyższy poziom ochrony przed wilgocią, szczególnie w preparatach aerozolowych.

Wszystkie te składniki są dostępne w różnych rozmiarach cząstek; jednakże preferowana jest bardzo drobnoziarnista (95% do 10 mikronów), szczególnie w sztyftach, kulkach z zawiesiną i bezwodnych miękkich substancjach stałych. Ponadto roztwory i proszki chlorohydratu glinu są wyjątkowe, ponieważ można je stosować zarówno w produktach wodno-alkoholowych, jak i na bazie wody, w tym między innymi w przezroczystych żelach, roll-onach, kremach emulsyjnych, balsamach i różnych systemach pomp.

Nie ma dowodów na poparcie twierdzenia, że dezodoranty i antyperspiranty powodują raka. Zazwyczaj przerażające historie sugerują, że aluminium w antyperspirantach uniemożliwia nam pozbycie się toksyn z potem, które zatykają węzły chłonne i prowadzą do raka piersi. Ale szczegóły tego są błędne.

Po pierwsze, pocenie się pomaga organizmowi pozbyć się toksyn. Po drugie, rak piersi zaczyna się w piersi i rozprzestrzenia się do węzłów chłonnych, a nie odwrotnie. Po trzecie, nie ma dowodów na to, że aluminium może powodować raka. Niektóre raporty czasami podają, że w próbkach pobranych z guzów piersi znaleziono aluminium lub inne dezodoranty. Zwykle jednak dotyczą one bardzo małej liczby kobiet i nigdy nie porównują poziomu glinu w guzach z poziomami w innych częściach ciała lub z kobietami, które nie chorują na raka piersi. Bez tych informacji raporty te nie mówią nam nic na temat dezodorantów i ryzyka raka piersi. Z drugiej strony w jednym badaniu, w którym wzięło udział 1600 kobiet, stwierdzono, że osoby używające dezodorantu nie są bardziej narażone na raka niż kobiety, które tego nie robią.