Perolite Gel 2,5% Benzoyl Peroxide

Nadtlenek benzoilu ceniony jest przede wszystkim za swoje działanie przeciwtrądzikowe - składnik ten działa jako aktywny i bezpieczny antyseptyk. Sekret skuteczności nadtlenku benzoilu leży w jego wyjątkowej zdolności do wnikania do mieszka włosowego: tam związek ten dostaje bakterie, które powodują problemy estetyczne, takie jak trądzik, a następnie zabija je, i to przy niskim ryzyku podrażnienia skóry. Mechanizm działania nadtlenku benzoilu jako składnika kosmetyków polega na tym, że hamuje on wzrost i rozprzestrzenianie się bakterii propionowych, częstych winowajców trądziku, a składnik ten jest niedrażniący i kompatybilny z większością olejów, wosków, substancji zapachowych i emulgatorów. Dzięki tym właściwościom producenci kosmetyków do pielęgnacji ciała mogą tworzyć bezpieczne i skuteczne produkty na bazie nadtlenku benzoilu do walki z zaostrzeniami trądziku. Często nadtlenek benzoilu stosowany jest w kompozycjach złożonych z innymi składnikami przeciwtrądzikowymi, w szczególności ziołowymi. Nadtlenek benzoilu jest również stosowany w nowoczesnych systemach dostarczania leków o ukierunkowanym uwalnianiu. Liposomy i inne formy enkapsulowane z tym składnikiem mają znaczną przewagę nad formami wolnymi pod względem skuteczności, stabilności, trwałości i bezpieczeństwa. Jako antyseptyk, nadtlenek benzoilu ogólnie zmniejsza liczbę bakterii na powierzchni skóry, ale nie powoduje oporności bakterii, więc może zmniejszyć ten negatywny efekt uboczny terapii antybakteryjnej trądziku, która była prowadzona przy pomocy antybiotyków. Ponadto nadtlenek benzoilu zmniejsza liczbę drożdżaków na powierzchni skóry, a także działa keratolitycznie i komedolitycznie - działa delikatnie złuszczająco i zmniejsza liczbę zaskórników. Dodatkowo nadtlenek benzoilu ma dość wyraźne właściwości przeciwzapalne.

ALKOHOL BENZYLOWY jest bezbarwną cieczą o przyjemnym zapachu. W stanie wolnym i w postaci złożonych estrów jest zawarty w niektórych olejkach eterycznych, na przykład jaśminu, hiacyntu itp. Stosowany jest w przemyśle perfumeryjnym - jako rozpuszczalnik, utrwalacz i substancja zapachowa. W Japonii może być używany bez ograniczeń i jest uważany za środek konserwujący. Jest to substancja zdolna do wywoływania reakcji alergicznych.

GLIKOL POLIPROPYLENOWY – polimer glikolu propylenowego, bezbarwna lepka ciecz o słabym charakterystycznym zapachu, słodkawym smaku, która posiada właściwości higroskopijne. Nietoksyczny w małych dawkach. Estry P. są szeroko stosowane jako składniki bazowe układów emulsyjnych. Ekstrakt do surowców roślinnych. Może wykazywać właściwości konserwujące ze względu na wpływ na siłę jonową wody.

Karbomer – określenie to stosowane jest w odniesieniu do syntetycznych polimerów wielkocząsteczkowych, opartych głównie na kwasie akrylowym. Klasyczne zagęszczacze do kosmetyków i leków. Biały higroskopijny proszek o lekkim charakterystycznym zapachu. Różne typy Do. mają dobrą zdolność zagęszczania, stabilizowania, zawieszania preparatów kosmetycznych. Szeroko stosowany w detergentach w pianie, preparatach czyszczących, specjalnych szamponach wielozadaniowych. Poprawiają właściwości użytkowe i estetyczne wyrobów, zapewniając doskonałe zagęszczenie, zawiesinę, stabilizację i stabilność piany. Stosowany do utrzymania separacji w produktach dwufazowych. Na etykiecie produktów kosmetycznych określeniu karbomer mogą towarzyszyć liczby, na przykład 91, 934, 934P itd., wskazujące masę cząsteczkową lub określone składniki polimeru.

Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) jest białym, bezwonnym proszkiem. Syntetyczna substancja. Jest słabo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w erydencjach alkalicznych, nierozpuszczalny w większości rozpuszczalników organicznych. W postaci soli sodowej lub wapniowej wykazuje właściwości synergisty antyoksydantów i konserwantów, co tłumaczy się zdolnością do kompleksowania. Tworząc kompleksy z jonami metali dwuwartościowych (chelaty), EDTA zwiększa przepuszczalność błon komórkowych dla środków konserwujących. Niska toksyczność. Ma działanie przeciwbakteryjne, słabo działa na drożdże i pleśnie. W stężeniach powyżej 300 mg/kg EDTA spowalnia tworzenie się zarodników. W kosmetyce stosowany jest przy produkcji środków do pielęgnacji skóry i włosów jako środek kompleksujący wapń i magnez w celu zmiękczenia wody.

DMDM HYDANTOIN to konserwant przeciwbakteryjny 1,3-dimetylo-5,5-dimetylo-hydantoina, związek organiczny z klasy hydantoin. Suchy proszek lub roztwór wodny. Rozpuszczalny w wodzie i glikolu propylenowym. Termostabilny do 80°(, w temperaturze poniżej -15°( możliwa jest odwracalna krystalizacja. Aktywny wobec bakterii, ale nieskuteczny wobec drożdży i grzybów. Może wchodzić w interakcje z filtrami UV (awobenzon) i kwasem dehydrooctowym. Stosuje się go zwykle w połączeniu z fun Działanie polega na uwalnianiu formaliny już w produkcie kosmetycznym Maksymalne dopuszczalne stężenie konserwantu uwalniającego formalinę oblicza się tak, aby ilość uwolnionej z nich formaliny nie przekraczała 0,2%. DMDM G. jest stosowany w produkcji szamponów, odżywek i żeli do włosów, produktów do pielęgnacji skóry. DMDM hydantoina jest antybakteryjnym środkiem konserwującym, który uwalnia formaldehyd. U osób narażonych na działanie takich składników uwalniających formaldehyd może wystąpić alergia na formaldehyd lub uczulenie na sam składnik i produkty jego rozkładu.

Metyloparaben jest stosowany jako środek konserwujący w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i farmaceutycznym od ponad 50 lat. Wzór chemiczny metyloparabenu sodu to C8H7NaO3. Może również występować naturalnie w owocach, takich jak jagody, gdzie ma właściwości przeciwdrobnoustrojowe. Sodium methylparaben to sól sodowa metyloparabenu. Metylparaben jest całkowicie wchłaniany przez skórę lub po spożyciu, hydrolizowany do kwasu parahydroksybenzoesowego, a metabolity są szybko wydalane z moczem. Nie ma dowodów na akumulację. Jest wymieniony przez FDA jako ogólnie uważany za bezpieczny. Badania ostrej toksyczności na zwierzętach wykazały, że metyloparaben jest praktycznie nietoksyczny zarówno przy podawaniu doustnym, jak i zastrzykowym. Nie wykazano działania teratogennego, rakotwórczego, mutagennego ani embriotoksycznego. Nie podrażnia, gdy jest stosowany miejscowo, chociaż niektóre osoby mogą wykazywać nadwrażliwość krzyżową u osób uczulonych na miejscowe środki znieczulające, które są metabolizowane do kwasu para-aminobenzoesowego. Zgłaszano przypadki miejscowego kontaktowego zapalenia skóry. Wszystkie parabeny mają podobną budowę do estrogenu. Badania przeprowadzone na początku XXI wieku wykazały ślady parabenów w guzach piersi, ale dowody nie łączą parabenów z rakiem piersi. Przegląd składników kosmetycznych (CIR) przetestował bezpieczeństwo metyloparabenu, propyloparabenu i butyloparabenu w 1984 roku i stwierdził, że można je bezpiecznie stosować w produktach kosmetycznych na poziomie do 25%. Zazwyczaj parabeny stosuje się na poziomie od 0,01 do 0,3%.

Propylparaben to paraben, który należy do grupy kontrowersyjnych konserwantów, do której należą również butyloparaben, izobutyloparaben, metyloparaben i etyloparaben. Wszystkie one stanowiły jednocześnie najpowszechniejszą grupę konserwantów stosowanych w kosmetykach. Parabeny były tak popularne ze względu na ich łagodny, nieuczulający i wysoce skuteczny profil w porównaniu z innymi konserwantami oraz fakt, że naturalnie pochodziły z roślin, co jest rzadkością w przypadku konserwantów. Parabeny występują w roślinach w postaci kwasu p-hydroksybenzoesowego (PHBA), substancji chemicznej, która rozkłada się na parabeny w celu ochrony roślin. W ciągu ostatnich 10 lat parabeny znalazły się pod ostrzałem i potępieniem za ich stosowanie w kosmetykach ze względu na ich rzekomy związek ze zdrowiem kobiet i mężczyzn. Badania nad parabenami są kontrowersyjne i polaryzujące. Niektóre badania wskazują, że są one bezpieczne do stosowania w kosmetykach i są preferowane w stosunku do innych konserwantów w celu utrzymania stabilności preparatu. Badania te wykazały również, że parabeny nie mają żadnego wpływu w porównaniu z naturalnymi hormonami organizmu. Jednak inne badania wykazały, że są one rzeczywiście problematyczne: niektóre badania wykazały, że 100% stężenie parabenów powoduje zniszczenie próbek skóry (tj. nienaruszonej ludzkiej skóry). Jednak badania te nie dotyczą niewielkich ilości (1% lub mniej) parabenów powszechnie stosowanych w kosmetykach. W małych ilościach parabeny nie uszkadzają skóry; w rzeczywistości oferują korzyści dzięki zdolności do hamowania wzrostu pleśni, pleśni i szkodliwych patogenów. Inne badania przedstawiające parabeny w negatywnym świetle opierały się na karmieniu nimi szczurów na siłę, co jest nie tylko okrutne, ale nie ma związku z tym, co dzieje się, gdy parabeny są nakładane na skórę. Istnieją badania, które wskazują na wchłanianie parabenów do skóry związane ze stosowaniem produktów do pielęgnacji skóry, ale badania te nie uwzględniają faktu, że parabeny są nadal stosowane jako konserwanty żywności lub znajdują się w roślinach i to może być źródłem, a nie kosmetyki . . Przyjrzeliśmy się również badaniom, które wykazały inne wątpliwe efekty, ale zostały przeprowadzone in vitro, czyli na szalce Petriego, lub znowu badania na zwierzętach gatunków, których struktura biologiczna nie jest blisko spokrewniona z człowiekiem.

Wodorotlenek sodu to silna zasada (soda kaustyczna), biała substancja stała. Kontrola pH, denaturant. Bardzo żrący, powoduje poważne oparzenia. Może spowodować poważne uszkodzenie oczu. Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą lub przez drogi oddechowe. W wysokich stężeniach powoduje podrażnienie i zaczerwienienie skóry. Zgodnie z Rozporządzeniem UE 1223/009 i TR TC 009/2011 jest stosowany z ograniczeniami: w stężeniu do 5% w produktach do zmiękczania skórek paznokci z obowiązkowym oznaczeniem na etykiecie „Zawiera zasady. Unikać kontaktu z oczami. Może powodować ślepotę. Trzymać z dala od dzieci"; w stężeniu do 2% w prostownicach do włosów ogólnego użytku z obowiązkowym oznaczeniem na etykiecie „Zawiera ług. Unikać kontaktu z oczami. Może powodować ślepotę. Trzymać z dala od dzieci"; w stężeniu do 4,5% w profesjonalnych prostownicach do włosów z obowiązkowym oznaczeniem na etykiecie „Do użytku profesjonalnego. Unikać kontaktu z oczami. Może spowodować ślepotę”; jako regulator pH dla depilatorów w zakresie pH do 12,7 z obowiązkowym oznaczeniem na etykiecie „Unikać kontaktu z oczami. Trzymać z dala od dzieci"; jako regulator pH innych produktów w zakresie pH do 11,0.

WODA jest jednym z głównych składników receptur większości produktów kosmetycznych: balsamów, szamponów, płukanek, różnego rodzaju emulsji, past do zębów, eliksirów itp. Zapewnia produktom niezbędną bazę, przezroczystość, lepkość, stężenie, kolor, rozpuszczalnik dla części składników kremu. Jakość wody podlega szczególnym wymaganiom w zakresie czystości mikrobiologicznej, składu chemicznego i właściwości organoleptycznych. Do oczyszczania wody stosuje się różne metody: filtrację, destylację, demineralizację, jonowymienne zmiękczanie wody itp. W produkcji wyrobów gotowych zaleca się stosowanie wody demineralizowanej, destylowanej, dejonizowanej, oczyszczonej specjalnymi metodami filtracji i mikrofiltracji z mineralnych sole, chlor i zanieczyszczenia mikrobiologiczne.