sorbeth-30 tetraoleate

SORBET-30 TETRAOLATE jest emulgatorem, niejonowym środkiem powierzchniowo czynnym. Sorbet-30 tetraoleinian jest tetraeterem kwasu oleinowego (q.v.) i sorbitolu eteru glikolu polietylenowego (q.v.), zawierającym średnio 30 moli tlenku etylenu. Tetraoleinian polioksyetylenosorbitolu stosowany jest w kosmetykach i preparatach pielęgnacyjnych głównie jako środek powierzchniowo czynny i emulgator. Według japońskich badań z 1978 r. zatytułowanych "Some characteristics of polyoxyethylene sorbitol tetraoleate: an oligomeric-type emulsifier" ("Niektóre cechy tetraoleinianu polioksyetylenu sorbitolu: emulgator typu oligomerycznego"), może być skuteczny w niskich stężeniach, pozostawać stabilnym składnikiem i być mniej drażniący niż wiele innych konwencjonalnych środków powierzchniowo czynnych. CosmeticsInfo.org zauważa również, że tetraoleinian polioksyetylenosorbitolu, jako część grupy estrów kwasów tłuszczowych sorbitolu/ sorbitolu PEG, zmniejsza napięcie powierzchniowe w emulsjach, ułatwiając tym samym rozpuszczanie innych składników. Sprzyja również mieszaniu się wody z olejem oraz oleju z brudem, co pozwala na łatwiejsze usunięcie. Znany również jako sorbet-30 tetraoleate, tetraoleinian polioksyetylenu sorbitolu ma masę cząsteczkową związaną ze wszystkimi PEG-ami. Jego niska masa cząsteczkowa wynosząca 30 oznacza, że może on przenikać do zdrowej skóry, ale minimalnie. Pomimo wielu obaw związanych z PEG-ami, są one rozważane jako składnik wielu produktów ze względu na swoje różnorodne właściwości. W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Toxicology w 2005 roku, zatytułowanym "Safety Assessment of Polyethylene Glycols (PEGs) and their Derivatives Used in Cosmetic Products", sformułowano następujący wniosek: "Biorąc pod uwagę wszystkie dostępne informacje na temat powiązanych związków oraz sposobu i mechanizmu działania, nie można było określić żadnych obaw dotyczących bezpieczeństwa w odniesieniu do tych punktów końcowych. Na podstawie dostępnych danych stwierdza się, że PEG-i o szerokim zakresie mas cząsteczkowych (od 200 do ponad 10 000), ich estry (lauryny, cetyny, cetearyniany, stearyniany i oleiniany) oraz estry kwasów tłuszczowych (lauryny, dilaurany, stearyniany, distearyniany) są bezpieczne do stosowania w kosmetykach." Baza danych kosmetyków uznała, że tetraoleinian polioksyetylenosorbitolu (wymieniony jako Sorbet-30 tetraoleate) jest w 100% bezpiecznym składnikiem. Polisorbaty, pokrewny składnik, są znane z powodowania problemów z wątrobą i trzustką oraz toksyczności. Według CosmeticsInfo.org, CIR stwierdził, że "składniki te są łatwo hydrolizowane przez lipazy krwi i trzustki, przy czym składnik kwasów tłuszczowych jest wchłaniany i metabolizowany jak każdy dietetyczny kwas tłuszczowy, a fragment PEG-sorbitanu jest wydalany głównie z moczem." Jednakże zauważono również, że "opóźnienie wzrostu i biegunka, mikroskopijne zmiany w pęcherzu moczowym, śledzionie, nerkach i przewodzie pokarmowym oraz zmniejszenie masy ciała i narządów, a także uszkodzenie wątroby, zostały odnotowane w badaniach żywienia podprzewlekłego, podczas gdy inne badania nie stwierdziły żadnych Jedno badanie toksyczności przewlekłej wykazało mikroskopijne zmiany w pęcherzu moczowym, nerkach, śledzionie i przewodzie pokarmowym, podczas gdy inne badania były negatywne." Ponieważ tetraoleinian polioksyetylenosorbitolu jest w niektórych przypadkach klasyfikowany jako PEG, może powodować problemy związane ze wszystkimi PEG-ami. Według badań opublikowanych w International Journal of Toxicology, PEG-i (w tym tetraoleinian polioksyetylenosorbitolu) mogą zawierać szkodliwe zanieczyszczenia, m.in. tlenek etylenu, o którym wiadomo, że zwiększa częstość występowania raka macicy i piersi, a także białaczki i raka mózgu, zgodnie z wynikami eksperymentów przedstawionymi przez National Toxicology Program; 1,4-dioxane, znany czynnik rakotwórczy; PAHs, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko wystąpienia raka piersi; ołów; żelazo; i arsen. Produkty i preparaty zawierające tetraoleinian polioksyetylenosorbitolu nie powinny być stosowane na uszkodzoną lub podrażnioną skórę. Chociaż PEG są uważane za bezpieczne do stosowania miejscowego na zdrową skórę, badania wykazały, że pacjenci cierpiący na ciężkie oparzenia leczeni kremem przeciwbakteryjnym na bazie PEG; leczenie to spowodowało toksyczność nerek. "Zawartość PEG w kremie antybakteryjnym została zidentyfikowana jako czynnik sprawczy. Jednak w badaniach z udziałem nienaruszonej skóry nie stwierdzono dowodów na toksyczność ogólnoustrojową. Ze względu na obserwację działania na nerki u pacjentów z oparzeniami, panel ekspertów CIR odwrócił swój wniosek dotyczący bezpieczeństwa składników PEG, aby stwierdzić, że preparaty kosmetyczne zawierające te składniki nie powinny być stosowane na uszkodzoną skórę."