Politetrafluoroetylen (PTFE) jest fluoropolimerem powszechnie znanym pod nazwą handlową Teflon®. Unikalne właściwości PTFE obejmują brak reaktywności, hydrofobowość, niski współczynnik tarcia i dobre właściwości izolacyjne. Najczęściej stosowana jako powłoka zapobiegająca przywieraniu naczyń kuchennych.

Politetrafluoroetylen (PTFE) to syntetyczny fluoropolimer tetrafluoroetylenu.

Będąc hydrofobowym, niezwilżającym, o dużej gęstości i odpornym na wysokie temperatury, PTFE jest niezwykle wszechstronnym materiałem o szerokiej gamie zastosowań, chociaż jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swoich właściwości nieprzywierających.

Związki fluorowane to składniki zbudowane wokół fluoru, pierwiastka halogenowego, o właściwościach podobnych do chloru i bromu, które są powszechne w chemikaliach zmniejszających palność.

Związki fluorowe są wyjątkowo stabilne, dzięki czemu nie rozkładają się w środowisku. Znaleziono je w odległych regionach świata, w tym w polarnych czapach lodowych.

Politetrafluoroetylen (PTFE) wydaje się być najpopularniejszym związkiem fluoru w kosmetykach. Jest najczęściej stosowany w produktach i kosmetykach przeciwstarzeniowych, prawdopodobnie dlatego, że zapewnia gładkie, eleganckie wykończenie. PTFE jest znakiem towarowym Teflon®, przeznaczonym do stosowania w naczyniach kuchennych z powłoką nieprzywierającą.

PTFE wytwarza się przy użyciu innego fluorowanego związku, kwasu perfluorooktonowego (PFOA), który może pozostawiać resztkowe ilości PFOA w końcowym składniku. Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska (EPA) zainicjowała program zarządzania PFOA mający na celu zmniejszenie pozostałości PFOA w produktach konsumenckich. Chociaż badania sugerują, że większość narażenia na PFOA wynika z jego stosowania w wyrobach mających kontakt z żywnością, prawdopodobne jest również pośrednie narażenie przez produkty konsumenckie. Zawartość PFOA w materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością może wynosić nawet 300 ppb (w torebkach z popcornem); ale według naszej wiedzy żadne badania nie oceniły jeszcze skażenia PFOA w kosmetykach zawierających PTFE.

Trifluorooctan mocznika tetradecyloaminobutyroilwaliloaminomasłowego to syntetyczny tripeptyd, który pomaga poprawić zawartość kwasu hialuronowego w skórze. Poprawia to jej zdolność do utrzymywania nawilżenia powierzchni i pomaga w widoczny sposób przywrócić jędrniejszy wygląd.

TAUT jest również sprzedawany pod nazwą Syn-Hycan (Center Chem). Jest to środek kondycjonujący skórę, który wykazuje aktywność biologiczną poprzez zwiększenie produkcji hiauronianu (HA). Kwas hialuronowy jest bardzo ważną cząsteczką dla nawilżenia skóry, jednak poziom kwasu hialuronowego w organizmie spada wraz z wiekiem. Twierdzono również, że TAUT stymuluje produkcję białek dekoryny i lumikanu (Center Chem, Personal Care Magazine). Dekoryna i lumikan zapewniają włóknom kolagenowym większe wsparcie strukturalne, wiążąc włókna razem, aby nadać skórze pełniejszy i jędrniejszy wygląd. Twierdzenia te zostały poparte zarówno badaniami in vivo, jak i in vitro (Center Chem).

Oznacza to, że ciągłe stosowanie pomaga poprawić zdolność skóry do odbijania się po rozciągnięciu, co naturalnie zmniejsza się wraz z wiekiem i jest potęgowane przez skumulowane szkody środowiskowe. Wykazano również, że wygładza szorstką teksturę i zmniejsza objętość zmarszczek, chociaż tę drugą korzyść osiągnięto również w przypadku produktu placebo. Badania te przeprowadzono na ludzkiej skórze i obiektywnie mierzono przez okres 8 tygodni.

Dane in vitro wskazują, że peptyd ten wspomaga podstawowe elementy skóry, dodatkowo przyczyniając się do wyglądu i dotyku jędrniejszej, gładszej skóry.

Ten peptyd jest dostarczany w postaci płynu, z peptydem połączonym z chlorkiem magnezu i gliceryną lub podobnymi substancjami w celu zwiększenia kompatybilności ze skórą i poprawy penetracji. Zalecane poziomy użycia trifluorooctanu tetradecyloaminobutyroilowaliloaminomasłowego mocznika w takich mieszankach to 2–3%.

Ten składnik należy do klasy związków zwanych substancjami per- i polifluoroalkilowymi lub PFAS. Biorąc pod uwagę wiele skutków zdrowotnych odnotowanych w przypadku kilku dobrze zbadanych substancji PFAS i setek innych PFAS w handlu, dla których brakuje danych dotyczących toksyczności, wymagany jest odpowiedni stopień ostrożności w celu ochrony zdrowia ludzkiego.

Eter metyloperfluorobutylowy to łagodny rozpuszczalnik stosowany w kosmetykach do rzadkich receptur. Jest to fluorowany rozpuszczalnik eterowy, który jest bardzo kompatybilny z wieloma innymi składnikami i uważa się, że ma dobre właściwości poślizgowe i służy jako dobry rozpuszczalnik w formułach na bazie oleju.

Ponieważ eter perfluorobutylowo-metylowy jest powszechnie stosowany do celów przemysłowych, a nie kosmetycznych, dostępnych jest niewiele badań dotyczących jego skutków w przypadku stosowania miejscowego lub w formułach kosmetyków lub produktów upiększających.

Ten składnik należy do klasy związków zwanych substancjami per- i polifluoroalkilowymi lub PFAS. Biorąc pod uwagę wiele skutków zdrowotnych odnotowanych w przypadku kilku dobrze zbadanych substancji PFAS i setek innych PFAS w handlu, dla których brakuje danych dotyczących toksyczności, wymagany jest odpowiedni stopień ostrożności w celu ochrony zdrowia ludzkiego.

Perfluorodekalina jest obojętnym (nieaktywnym chemicznie) składnikiem często stosowanym w produktach do pielęgnacji skóry, który rzekomo dostarcza skórze dodatkowy tlen, co rzekomo ma działanie przeciwstarzeniowe. Chociaż prawdą jest, że ten syntetyczny perfluorowęglowodór może pochłaniać i przenosić tlen, może to nie być tak dobre dla skóry, ponieważ zwiększa prawdopodobieństwo niestabilnych, uszkadzających skórę reaktywnych form tlenu (znanych również jako RFT).

Z drugiej strony, poza sferą kosmetyków, istnieją badania pokazujące, że w pewnych warunkach skóra może odnieść korzyści ze zwiększonego natlenienia (dotyczy to zastosowań medycznych).

Perfluorodekalina może być również stosowana jako rozpuszczalnik i środek poprawiający teksturę w kosmetykach. Produkty zawierające perfluorodekalinę obejmują serum do twarzy, środki nawilżające, żele i nowatorskie „maseczki bąbelkowe”, które tworzą na skórze efekt lekkiej piany. Prawie zawsze jest łączony z podobnymi składnikami i stosowany w produktach niespłukiwanych w ilościach do 10%.

Podczas gdy jury wciąż nie zgadza się na perfluorodekalinę, ogólnie nie jest to składnik, który przynosi znaczące korzyści, aw rzeczywistości prawdopodobnie bardziej szkodzi skórze niż pomaga.

Eter metyloperfluorobutylowy to łagodny rozpuszczalnik stosowany w kosmetykach do rzadkich receptur. Jest to fluorowany rozpuszczalnik eterowy, który jest bardzo kompatybilny z wieloma innymi składnikami i uważa się, że ma dobre właściwości poślizgowe i służy jako dobry rozpuszczalnik w formułach na bazie oleju.

Ponieważ eter perfluorobutylowo-metylowy jest powszechnie stosowany do celów przemysłowych, a nie kosmetycznych, dostępnych jest niewiele badań dotyczących jego skutków w przypadku stosowania miejscowego lub w formułach kosmetyków lub produktów upiększających. Jest uważany za łagodny rozpuszczalnik i ogólnie uważa się, że jest bezpieczny w normalnym użyciu.

Ten składnik należy do klasy związków zwanych substancjami per- i polifluoroalkilowymi lub PFAS. Biorąc pod uwagę wiele skutków zdrowotnych odnotowanych w przypadku kilku dobrze zbadanych substancji PFAS i setek innych PFAS w handlu, dla których brakuje danych dotyczących toksyczności, wymagany jest odpowiedni stopień ostrożności w celu ochrony zdrowia ludzkiego.

Progeline™ (Trifluoroacetyl Tripeptyd-2; sekwencja: TFA-Val-Try-Val-OH) to kompleksowy składnik na bazie peptydów biomimetycznych, który naśladuje specyficzne białko Elafinę odpowiedzialne za hamowanie enzymu elastazy rozkładającego elastynę. Zachowanie elastyny zapobiega wiotczeniu skóry, a powstawaniu zmarszczek pozwala uzyskać efekt całkowitego remodelingu.

Tripeptyd ten wywiera wpływ regulacyjny na ilość białek ECM (macierzy zewnątrzkomórkowej) i chroni integralność, walcząc z grawitacyjnymi i mechanicznymi czynnikami starzenia się skóry. Zmniejszając produkcję progeryny (uszkodzonej wersji białka Lamin A w skórze - biomarkera starzenia), Trifluoroacetyl Tripeptyd-2 spowalnia starzenie się komórek skóry. Wizualnie zmniejsza widoczność oznak starzenia i dojrzewania skóry, wygładzając drobne i głębokie zmarszczki oraz zwalczając wiotkość i wiotczenie.

Zmniejszenie produkcji progeryny zostało udowodnione w serii badań laboratoryjnych i klinicznych. W laboratorium oznaczono ilościowo progerynę w lizatach komórkowych dojrzałych fibroblastów skóry (inkubowanych przez 96 godzin) metodą ELISA, które wykazały znaczną redukcję. Badania kliniczne wykazały jego działanie przeciwstarzeniowe, obejmujące uniesienie linii szczęki oraz poprawę jędrności i elastyczności skóry. Progeline™ uzyskał ogólny wynik zadowolenia na poziomie 92%, ponieważ konsumenci zgadzają się, że pomaga skórze wyglądać na jędrniejszą, pełniejszą i gęstszą.

Eter poliperfluorometyloizopropylowy jest polimerem na bazie fluoru.

Składnik ten należy do klasy związków zwanych substancjami per- i polifluoroalkilowymi, w skrócie PFAS. Biorąc pod uwagę liczne skutki zdrowotne kilku dobrze zbadanych substancji PFAS i setki innych PFAS dostępnych w handlu, dla których brakuje danych na temat toksyczności, wymagany jest odpowiedni poziom środków ostrożności w celu ochrony zdrowia ludzkiego.

Fombliny to nietłuste, przezroczyste, płynne polimery. Są fluorowane, co oznacza, że atomy wodoru zastąpiono fluorem. Są hydrofobowe i lipofobowe, chronią skórę przed szkodliwym wpływem czynników zewnętrznych, działają jak tarcza ochronna przed wpływami środowiska, nadając produktowi „aksamitny efekt”.

Eter perfluoropolimetyloizopropylowy (Fomblin HC) wykazał doskonałe wyniki w leczeniu podrażnień i kontaktowego zapalenia skóry u pracowników pracujących z agresywnymi chemikaliami, takimi jak rozpuszczalniki do farb, środki powierzchniowo czynne i smary, a nawet proszki metali.

Przetestowano kilka kremów barierowych zawierających perfluoropolietery pod kątem bezpieczeństwa i właściwości komedogennych. Wyniki badania potwierdziły, że fombliny nie są komedogenne i ogólnie bezpieczne w stosowaniu preparatów do pielęgnacji skóry.

Istniejące, objęte ograniczeniem PFAS w TZO.

PFAS mają niezliczone zastosowania w różnych produktach kosmetycznych, na przykład jako emulgatory, właściwości antystatyczne, stabilizatory, kondycjonujące skórę, wiążące i regulatory lepkości. Do najczęściej identyfikowanych właściwości PFAS w kosmetykach należały: kondycjonujące, błonotwórcze, rozpuszczalnikowe i powierzchniowo czynne. Na podstawie analizy trzech europejskich baz danych (CosIng, Kemiluppen i CosmEthics) stwierdzono, że fosforan fluoroalkoholu C9-15 i PTFE najczęściej występują w produktach kosmetycznych. Poniższa tabela przedstawia nazwy PFAS INCI znalezione w produktach kosmetycznych w różnych bazach danych.