MODAY Blackhead Mask

WODA jest jednym z głównych składników receptur większości produktów kosmetycznych: balsamów, szamponów, płukanek, emulsji różnego typu, past do zębów, eliksirów itp. Zapewnia produktom niezbędną bazę, przejrzystość, lepkość, stężenie, kolor, rozpuszczalnik dla niektórych składników kremu. Jakość wody ma specjalne wymagania dotyczące czystości mikrobiologicznej, składu chemicznego, właściwości organoleptycznych. Do oczyszczania wody stosowane są różne metody: filtracja, destylacja, demineralizacja, zmiękczanie wody metodą wymiany jonowej itp. W produkcji wyrobów gotowych zaleca się stosowanie wody demineralizowanej, destylowanej, dejonizowanej oczyszczonej specjalnymi metodami filtracji i mikrofiltracji z soli mineralnych, chloru, zanieczyszczeń mikrobiologicznych.

ALKOHOL POLIWINYLOWY to sztuczny, rozpuszczalny w wodzie, termoplastyczny polimer (PVA, międzynarodowy PVOH, PVA, PVAL) o właściwościach emulgujących, adhezyjnych i błonotwórczych. Biały lub żółtawy proszek lub granulki. Ma wysoką wytrzymałość na rozciąganie i elastyczność. Adsorbuje wilgoć i staje się plastyczny. Jest stosowany jako środek błonotwórczy w kosmetykach.

Żelatyna jest dietetycznym źródłem kolagenu, który pomaga wygładzić drobne zmarszczki i zwiększyć elastyczność skóry, dzięki czemu zapobiega zmarszczkom i zmniejsza oznaki starzenia. W większości produktów do pielęgnacji skóry działa jako środek nawilżający, naprawiający skórę/włosy i promujący gładkość.

TITANIUM DIOXIDE - dwutlenek tytanu, biała proszkowa substancja, biały nieorganiczny pigment. Chemicznie obojętny, nierozpuszczalny w wodzie, odporny na większość kwasów nieorganicznych, benzynę i olej, słabo rozpuszczalny w roztworach alkalicznych. Posiada właściwości półprzewodnikowe. W produkcji kosmetycznej stosuje się wysoko oczyszczony i drobno zdyspergowany D.t., który ma wysoki efekt kryjący, barwiący i opalizujący. Zdolny do odbijania promieni UV, jest skutecznym fizycznym filtrem UV. Aktywność fotochemiczna polega na zdolności do uwalniania niewielkich ilości tlenu i ponownego jego pochłaniania pod wpływem promieniowania UV. W ostatnich latach uzyskano mikronizowane cząstki D.T. mniejsze niż 200 nm. Wykazano, że zmniejszenie wielkości cząstek do 50 nm, a nawet niższych gwałtownie poprawia właściwości konsumpcyjne kosmetyków z D.T., są one przezroczyste po nałożeniu na skórę i nie pozostawiają białego nalotu, nawet jeśli jest to kosmetyk przeciwsłoneczny i stężenie pigmentu w nim jest wysokie. W zależności od warunków D.t. jest stosowany jako wypełniacz, jako biały pigment, jako dodatek fotoprotekcyjny w różnych produktach: kosmetykach dekoracyjnych, antyperspirantach, kremach ochronnych, balsamach do rąk itp. Może być stosowany w produktach kosmetycznych o kierunku "naturalnym".

KRZEMIAN GLINU MAGNEZU to syntetyczny produkt tworzący w wodzie nieprzezroczyste dyspersje koloidalne. Srebrzystobiała substancja w postaci proszku. Szeroko rozpowszechniony w przyrodzie. W kosmetyce dekoracyjnej stosowany jako wypełniacz, stosowany w produktach do pielęgnacji skóry, preparatach do golenia, balsamach do opalania. Znajduje zastosowanie jako składnik kosmetyków pudrowych i zawiesinowych (pudry, pudry, peelingi, kosmetyki dekoracyjne). RANO. jest dobrze kompatybilny ze środkami powierzchniowo czynnymi i innymi składnikami zawartymi w szamponach. W stężeniu 1-3% jest często stosowany jako zagęstnik i stabilizator w szamponach przeciwłupieżowych zawierających pirytionian cynku.

Sodium Hyaluronate - sól sodowa kwasu hialuronowego, tworzy w wodzie lepkie, bezbarwne, lekko opalizujące żele. Wspomaga regenerację tkanek bez powstawania blizn, zmiękcza i wygładza skórę, stymuluje migrację i proliferację komórek, wykazuje wysokie właściwości nawilżające. Stosowany jest jako składnik nawilżający, ochronny i żelujący w kosmetykach nawilżających, regenerujących i tonizujących do twarzy, powiek, ust, ciała i dłoni. W kosmetykach do utrzymania kolorytu skóry i zapobiegania powstawaniu zmarszczek. Główna różnica między kwasem hialuronowym a hialuronianem sodu polega na tym, że hialuronian sodu jest bardziej biodostępny, co oznacza, że ​​skóra wchłania go łatwiej niż kwas hialuronowy. Nie musi to oznaczać, że jest lepszy niż kwas hialuronowy, po prostu wiele produktów do pielęgnacji skóry zawiera obie formy, dzięki czemu Twoja skóra czerpie największe korzyści. Zarówno kwas hialuronowy, jak i hialuronian sodu są dostępne w różnych masach cząsteczkowych, co pozwala uzyskać wielowarstwowe rezultaty (niższe masy cząsteczkowe mogą wnikać głębiej w warstwy skóry, gdzie wyższe masy zapewniają natychmiastowe rezultaty na powierzchni). Według badania z 2012 roku najbardziej dramatyczną zmianą, jaką naukowcy zaobserwowali w starzejącej się skórze, jest utrata hialuronianu sodu, zwłaszcza w górnej warstwie skóry. Dlaczego więc możesz zauważyć, że Twoja skóra staje się sucha i traci młodzieńczą pulchność wraz z wiekiem?

ALOE (Aloe) to rodzaj roślin z rodziny Asphodelaceae, który obejmuje ponad 200 gatunków. Występowanie: Afryka Wschodnia i Południowa, Ameryka Środkowa i Łacińska, chociaż niektóre gatunki z rodzaju Aloe występują w basenie Morza Śródziemnego i niektórych obszarach Indii. Soczyste rośliny drzewiaste, krzewiaste lub zielne są wieloletnie. Liście są mięsiste, u wielu gatunków pokryte woskiem i kolczastymi naroślami na krawędziach. Aloes podobny do drzewa, który jest uprawiany jako roślina doniczkowa, nazywany jest stulatkiem. Surowce dla przemysłu kosmetycznego pozyskiwane są głównie z roślin obecnego gatunku Aloe, będącego synonimem Aloe Vera, czyli Aloe Barbadensis (Aloe Barbadensis Miller). Sok uzyskany ze świeżych liści poprzez wyciskanie pod prasą zawiera enzymy, witaminy, śluzy i inne polisacharydy, prostaglandyny, substancje antracenopodobne, glikoproteiny, flawonoidy, związki fenolowe, enzymy, gorycz, żywice, związki hormonopodobne, niewielką ilość olejek eteryczny. Oprócz trywialnych polisacharydów występują również mukopolisacharydy, glikoproteiny składające się z różnych cukrów, w tym acetylowana mannoza, kwas askorbinowy, witaminy z grupy B, kwas foliowy, karoteny, cholina, K, Ca, Mg, Zn, Cu. Wśród nich ważne są glikozydy antrachinonowe, których mieszanina, częściowo w stanie wolnym, a głównie w stanie związanym, nazywana jest aloiną. Ma działanie lecznicze, bakteriobójcze, tonizujące. Ekstrakt z liści zawiera cały kompleks substancji aktywnych charakterystycznych dla tego gatunku. Zmiękcza skórę, łagodzi podrażnienia. Wspomaga gojenie, działa przeciwzapalnie. Działa antyalergicznie i przeciwzapalnie, przyspiesza procesy regeneracji w organizmie, chroni przed wolnymi rodnikami i zwiększa syntezę kolagenu, stymuluje procesy metaboliczne, uelastycznia i nawilża skórę. Szczególnie polecany jest do stosowania w preparatach do cery wrażliwej, przeciw wypryskom trądzikowym, tłustemu łojotokowi i łupieżowi, przeciw wypadaniu włosów. Badania nad aloesem były prowadzone wspólnie przez NTP (National Toxicology Program) i Narodowe Centrum Badań Toksykologicznych FDA przez dwa lata. W wyniku badań naukowych stwierdzono, że ekstrakt z całych surowych liści Aloe vera ma działanie rakotwórcze i powoduje nowotwory jelita grubego u szczurów doświadczalnych. Jaka jest różnica między przetworzonym a surowym aloesem? W procesie przetwarzania z liści aloesu usuwane są niektóre składniki, w tym antrachinony, które zapewniają działanie przeczyszczające aloesu.

Fenoksyetanol jest klarowną, bezbarwną oleistą cieczą o przyjemnym zapachu i palącym smaku. Produkt syntetyczny. Trudno rozpuszcza się w wodzie, olejach, dobrze rozpuszcza się w acetonie i glicerynie, dobrze miesza się z glikolem propylenowym. W kosmetyce - jako konserwant, składnik o działaniu antyseptycznym, lekko nawilżający, stosowany również jako repelent. F. jest skuteczny wobec bakterii Gram-ujemnych, ale słaby wobec grzybów i bakterii Gram-dodatnich. Połączenie parabenów i F. skutecznie hamuje rozwój bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, drożdży i pleśni, zapewniając zachowanie szerokiej gamy receptur. Istnieją sprzeczne dane dotyczące jego bezpieczeństwa. Największe obawy budzą przypadki niepożądanych reakcji skórnych i interakcji ze strony układu nerwowego u niemowląt. Obecnie FDA dopuszcza stosowanie tego składnika w kosmetykach, a także jako pośredni dodatek do żywności. Uważa się, że fenoksyetanol powoduje uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego u niemowląt. Jednak nie ma znanego znaczącego ryzyka dla matki lub innych zdrowych, niealergicznych osób dorosłych. Powinieneś unikać tej substancji chemicznej, jeśli jesteś: uczulony na nią, w ciąży, karmisz piersią, rozważasz zastosowanie u dziecka w wieku poniżej 3 lat. W takich przypadkach ryzyko przewyższa możliwe korzyści. Jednakże, jeśli jesteś zdrową osobą dorosłą bez historii kontaktowego zapalenia skóry, prawdopodobnie nie musisz się martwić narażeniem na kosmetyki w stężeniach poniżej 1%. Należy jednak uważać na nakładanie zbyt wielu produktów zawierających ten składnik, ponieważ może się on kumulować.

Metyloparaben to ester metylowy kwasu paraoksybenzoesowego. Biały krystaliczny proszek o charakterystycznym zapachu. Środek konserwujący i antyseptyczny, aktywny wobec bakterii gram-dodatnich, w mniejszym stopniu - wobec pleśni i bakterii gram-ujemnych. W przeciwieństwie do innych estrów kwasu paraoksybenzoesowego lepiej rozpuszcza się w wodzie pitnej, ale charakteryzuje się mniejszą skutecznością przeciwbakteryjną.

METYLIZOTIAZOLINON jest bezbarwną cieczą o słabym zapachu. Środek konserwujący o szerokim spektrum działania przeciwko bakteriom jest mniej aktywny przeciwko grzybom. Zgodnie z Rozporządzeniem UE 1223\2009 i TR TS 009/2011 dopuszczony jest do stosowania jako środek konserwujący w maksymalnym dopuszczalnym stężeniu 2,5%. Dozwolone w Stanach Zjednoczonych. Znajduje zastosowanie we wszelkiego rodzaju produktach pieniących, emulsjach, lotionach, chusteczkach nawilżanych. Metyloizotiazolinon jest szeroko stosowanym środkiem konserwującym; związane z reakcjami alergicznymi. Badania laboratoryjne komórek mózgowych ssaków pokazują również, że metyloizotiazolinon może działać neurotoksycznie.

Butylokarbaminian jodopropionowy lub IPBC jest środkiem konserwującym stosowanym w chusteczkach nawilżanych, farbach, podkładach, powłokach i kosmetykach, aby zapobiec rozwojowi bakterii i grzybów w produktach. Został zatwierdzony przez FDA do stosowania jako składnik kleju, który może być bezpiecznie stosowany w produktach przeznaczonych do pakowania i przechowywania żywności. IPBC został opracowany w latach 70-tych do użytku przemysłowego w przemyśle drzewnym jako środek konserwujący do farb i powłok, a w 1996 roku został dopuszczony do stosowania w kosmetykach. W UE stosowanie IPBC w produktach dla małych dzieci (≤3 lata) jest zabronione. Przez długi czas uważano, że IPBC ma niski potencjał alergizujący. Jednak ze względu na jego powszechne zastosowanie w wielu produktach oraz fakt, że jest to mała cząsteczka, która może przenikać przez skórę, może powodować kontaktowe zapalenie skóry, szczególnie na produktach z niektórych grup produktowych. Alergia na IPBC występowała istotnie częściej wśród mężczyzn i pacjentów z zawodowym zapaleniem skóry. W badaniu stwierdzono, że IPBC nadal należy do rzadziej występujących alergenów, a ponadto, że alergia na IPBC dotyczy najczęściej mężczyzn po 40 roku życia, którzy pracują w przemyśle drzewnym i mają wyprysk rąk.

Zapach jest perfumeryjny. Dokładnie tak to brzmi: do produktów kosmetycznych dodaje się substancje o przyjemnym zapachu, aby produkt końcowy również przyjemnie pachniał. Aromat w USA i perfumy w UE to ogólne określenie listy składników, która zawiera średnio 30-50 substancji chemicznych (ale może zawierać nawet 200 składników!). Jako ten składnik można stosować zarówno składniki naturalne, jak i syntetyczne. W kosmetykach naturalnych producenci stosują naturalne olejki eteryczne lub składniki olejków eterycznych.