Amway Glister

Fluorek sodu jest bezbarwną substancją krystaliczną. Rozpuszcza się w wodzie, alkoholu metylowym, słabo w acetonie. Stosowany jest w pastach do zębów jako aktywny dodatek w profilaktyce próchnicy, a także jako składnik dezynfekujący i konserwujący. Zgodnie z TR CU 009/2011 i rozporządzeniem UE 1223/2009 dopuszcza się zawartość wolnego F. w stężeniu do O, 15% w produktach do higieny jamy ustnej w przeliczeniu na F, w mieszaninie z innymi związkami zawierającymi fluorki dopuszczonymi w TR. Etykieta musi informować, że produkt zawiera fluorek sodu. Dla wszystkich past do zębów zawierających fluorki w stężeniu O, 1 - 0,15 procent należy podać informację o ułamku masowym fluorków. W przypadku past do zębów przeznaczonych dla dzieci poniżej 6 roku życia należy wskazać zalecenia dotyczące stosowania. Istnieją pewne obawy, że fluor może być związany z różnymi chorobami. Przeglądy ryzyka nie znalazły jeszcze rozstrzygających dowodów na poparcie tych obaw. Jednak stan zwany fluorozą zębową może czasami wystąpić, jeśli zęby dziecka są narażone na zbyt dużą ilość fluoru podczas rozwoju.

WODA jest jednym z głównych składników receptur większości produktów kosmetycznych: balsamów, szamponów, płukanek, różnego rodzaju emulsji, past do zębów, eliksirów itp. Zapewnia produktom niezbędną bazę, przezroczystość, lepkość, stężenie, kolor, rozpuszczalnik dla części składników kremu. Jakość wody podlega szczególnym wymaganiom w zakresie czystości mikrobiologicznej, składu chemicznego i właściwości organoleptycznych. Do oczyszczania wody stosuje się różne metody: filtrację, destylację, demineralizację, jonowymienne zmiękczanie wody itp. W produkcji wyrobów gotowych zaleca się stosowanie wody demineralizowanej, destylowanej, dejonizowanej, oczyszczonej specjalnymi metodami filtracji i mikrofiltracji z mineralnych sole, chlor i zanieczyszczenia mikrobiologiczne.

SORBIT to sześcioatomowy alkohol alifatyczny, biała krystaliczna substancja o słodkim smaku. Występuje w wodorostach, soku z jarzębiny i owocach bogatych w skrobię. Higroskopijny. W kosmetyce stosowany jest jako składnik nawilżający, który znacząco wpływa na konsystencję produktu, nadając mu szczególną miękkość, plastyczność i aksamitność w dotyku. W recepturach zastępuje glicerynę, glikole. Wprowadzane są kremy nawilżające, maski, pudry w płynie, bazy pod makijaż, pasty do zębów, płyny po goleniu, dezodoranty, antyperspiranty, róże, szampony. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E420.

Uwodniona krzemionka pochodzi z uwodnionej formy krzemu. Czy wiesz, że krzemionka jest substancją, która stanowi dużą część skorupy ziemskiej? Najbardziej rozpowszechnioną formą krzemionki, którą możesz znać, jest piasek! Ale uwodniona wersja dwutlenku krzemu jest substancją używaną w wielu przedmiotach codziennego użytku, takich jak powlekanie papieru i tekstyliów. Jest również bardzo prawdopodobne, że ten składnik znajdziesz w swojej łazienkowej apteczce w niektórych produktach codziennego użytku. Uwodniona krzemionka jest powszechnym składnikiem wielu produktów higieny osobistej, w tym kosmetyków i past do zębów. Jest środkiem ściernym, chłonnym i wypełniającym w preparatach do higieny osobistej i jest całkowicie bezpieczny w stosowaniu w pastach do zębów. Główną zaletą uwodnionej krzemionki jest jej ścieralność. Inną użyteczną właściwością uwodnionej krzemionki jest jej zdolność czyszcząca. Jeśli wybierzesz pastę do zębów z uwodnioną krzemionką lub innymi składnikami ściernymi, upewnij się, że ma ona pieczęć American Dental Association (ADA) na tubie. ADA przyznaje pastę do zębów z tym uszczelniaczem tylko wtedy, gdy ma on względną ścieralność zębiny 250 lub mniej. Oznacza to, że przy regularnym codziennym stosowaniu i prawidłowym szczotkowaniu pasta nie ściera zębów. Gdy znajdziesz tę pieczęć na swojej ulubionej paście do zębów, potwierdzasz, że jest skuteczna i bezpieczna. W zależności od konkretnego materiału i preparatu, uwodniona krzemionka może być stosowana jako zagęszczacz do żelowej pasty do zębów, łagodny środek ścierny do czyszczenia lub jako środek wybielający w paście do zębów. Krzemionka jest krystaliczna, ponieważ występuje naturalnie. Piasek i obsydian to powszechne formy. Piasek jest podgrzewany węglanem sodu i rozpuszczany w wodzie, tworząc ciekły krzemian sodu. Ciekły krzemian sodu jest mieszany z kwasem i wytrącany w celu wytworzenia uwodnionej krzemionki, która jest białym, bezwonnym i pozbawionym smaku proszkiem. Uwodniona krzemionka jest następnie mielona i, w zależności od wielkości cząstek materiału, może być wykorzystywana do różnych zastosowań. Uwodniona krzemionka ma długą historię bezpiecznego stosowania jako składnik żywności. Wymienione jako ogólnie bezpieczne przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA).

Gliceryna - 1,2,3-propanotriol, trójatomowy alkohol, lepka, bezbarwna, bezwonna ciecz o słodkim smaku, łatwo mieszająca się z wodą i etanolem w dowolnych proporcjach. Główny składnik tłuszczów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Charakteryzuje się wysoką higroskopijnością i dlatego jest stosowany wyłącznie w postaci rozcieńczonej. Może wchłonąć do 40% wody z powietrza w stosunku do masy początkowej. G. dodaje się do kosmetyków (kremów i żeli) częściowo w celu zmniejszenia parowania wody. W małych stężeniach nawilża skórę, w dużych stężeniach (powyżej 30%) - wysusza, a także działa antyseptycznie. Popularne ekstrakty roślinne wodno-gliceryna. Gliceryna jest składnikiem odbudowującym skórę, czyli substancją naturalnie występującą w skórze, pomagającą przywrócić jej równowagę i nawilżenie.

GLIKOL POLIPROPYLENOWY – polimer glikolu propylenowego, bezbarwna lepka ciecz o słabym charakterystycznym zapachu, słodkawym smaku, która posiada właściwości higroskopijne. Nietoksyczny w małych dawkach. Estry P. są szeroko stosowane jako składniki bazowe układów emulsyjnych. Ekstrakt do surowców roślinnych. Może wykazywać właściwości konserwujące ze względu na wpływ na siłę jonową wody.

Sodium Lauryl Sulfate jest anionowym środkiem powierzchniowo czynnym. Biały proszek (lub granulki) z dużą zawartością substancji podstawowej lub przezroczysty roztwór od bezbarwnego do jasnożółtego. Otrzymuje się go przez sulfatację alkoholi alifatycznych (frakcja 12-C14) na bazie surowców naturalnych lub syntetycznych. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w niepolarnych rozpuszczalnikach organicznych. Posiada silne właściwości detergentowe i pianotwórcze. Jeden z głównych środków powierzchniowo czynnych stosowanych w pastach do zębów. Tworzy słabo rozpuszczalne sole z solami wapnia i magnezu. Kompozycje z dużą zawartością laurylosiarczanu sodu są niekorzystne dermatologicznie ze względu na drażniące i odtłuszczające działanie na skórę.

Ksylitol jest alkoholem pięcioatomowym. Bezbarwne higroskopijne kryształy. Ma słodki smak (dwukrotnie słodszy od sacharozy), nie jest wchłaniany przez organizm człowieka. Rozpuszczalny w wodzie, metanolu, etanolu, glikolach, nierozpuszczalny w estrach, węglowodorach, propanolu, butanolu. Otrzymuje się go w wyniku redukcji ksylozy przy użyciu odpadów rolniczych i drewna liściastego. K, oraz ksylitan (1,4-anhydryd ksylitolu) są stosowane w przemyśle papierniczym oraz w produkcji celofanu, żywic alkidowych, lakierów, klejów. W produkcji kosmetycznej K. lub jego pochodna ksylitan są czasami stosowane jako substytut gliceryny. Jest zarejestrowany jako dodatek do żywności E967.

KARBOKSYMETYLOCELULOZA (CMC) jest eterem celulozy, produktem jego interakcji z kwasem monochlorooctowym. Jeden z najczęściej spotykanych hydrokoloidów. Biała sproszkowana substancja bez zapachu i smaku. Otrzymywany jako produkt uboczny przetwarzania bawełny. Na rynku dostępnych jest kilka rodzajów karboksymetylocelulozy (CMC), różniących się między sobą stopniem oczyszczenia i lepkością. Dobrze rozpuszczalny w wodzie, bezwonny, nietoksyczny, odporny na oleje zwierzęce/roślinne i jasne światło. Główną właściwością K. jest zdolność do tworzenia bardzo lepkiego roztworu koloidalnego po zmieszaniu z zimną wodą, który nie traci swojej lepkości przez długi czas, a po zmieszaniu z gorącą wodą - żelu. KMC jest termostabilny, nie rozkłada się podczas gotowania, jest odporny na działanie zasad, ale może depolimeryzować w obecności kwasów (pH 3). Hydroliza kwasowa zachodzi szczególnie szybko podczas ogrzewania. KMC jest kompatybilny z gliceryną, glikolem propylenowym, skrobią, eterami celulozy, pektyną, alkoholem poliwinylowym, trietanoloaminą i krzemianem sodu, ale jest tylko częściowo kompatybilny z karagenem, tragakantą, żelatyną i kazeiną. CMC rozpuszcza się w gorącej glicerolu iw rozcieńczonych roztworach etanolu (nie więcej niż 50%). Posiada właściwości emulgujące, zagęszczające, pianotwórcze, stabilizujące, zmiękczające, żelujące, błonotwórcze. Może być dobrym zamiennikiem żelatyny, gliceryny, skrobi. CMC dodaje się do każdego rodzaju mydła jako stabilizator pienienia. Sól sodowa KMC ma największe znaczenie w produkcji kosmetyków. Szeroko stosowany w pastach do zębów, kremach i maskach kosmetycznych, szamponach, kremach do golenia, odżywkach do włosów, produktach do kąpieli itp. Wykorzystywane są również w przemyśle spożywczym. Nietoksyczny.

PEG 8 to ester glikolu polietylenowego i kwasu laurynowego stosowany w kosmetykach i preparatach pielęgnacyjnych jako środek powierzchniowo czynny i emulgator. Niska masa cząsteczkowa PEG 8 Laurate oznacza, że jest on minimalnie wchłaniany przez skórę. Włączenie kwasu laurynowego lub oleju kokosowego sprawia, że ten PEG jest bardziej drażniący niż inne PEG, które są ogólnie uważane za niedrażniące. Chociaż olej kokosowy jest reklamowany ze względu na swoje właściwości nawilżające i antybakteryjne, jest uważany za alergen. Stosowany jest głównie jako substancja zapachowa i powierzchniowo czynna w kosmetykach i preparatach pielęgnacyjnych. Żywność i preparaty zawierające PEG nie powinny być stosowane na podrażnioną skórę. Chociaż PEG są uważane za bezpieczne do stosowania miejscowego na zdrowej skórze, badania wykazały, że pacjenci cierpiący na ciężkie oparzenia byli leczeni kremem przeciwbakteryjnym na bazie PEG. Polimery glikolu polietylenowego-8 są stosowane w szerokiej gamie produktów, w tym w produktach do kąpieli, produktach do golenia, produktach do pielęgnacji skóry, makijażu, środkach do czyszczenia skóry, szamponach, odżywkach do włosów i dezodorantach. Termin "PEG" oznacza (glikol polietylenowy) jest stosowany do syntetycznych polimerów tlenku etylenu; polimery te mogą być zanieczyszczone potencjalnie toksycznymi zanieczyszczeniami produkcyjnymi, takimi jak 1,4-dioksan.

Zapach to termin, którego producenci kosmetyków używają w odniesieniu do substancji lub kombinacji substancji dodawanych do produktu kosmetycznego w celu stworzenia lub zamaskowania określonego zapachu. Według amerykańskiej Agencji Żywności i Leków termin "zapach" na etykiecie produktu oznacza "każdą naturalną lub syntetyczną substancję lub substancje używane wyłącznie w celu nadania smaku produktowi kosmetycznemu". W Europie środek aromatyzujący jest nazywany na etykiecie "substancją zapachową". Termin "zapach" jest najczęściej stosowany w odniesieniu do produktów do pielęgnacji ust i kosmetyków do ust (np. szminka, błyszczyk). Chociaż jest to w zasadzie synonim smaku, wymienianie "aromatu" w produktach przeznaczonych do nakładania na usta jest bardziej atrakcyjne (kto chce myśleć o połykaniu aromatu?). Biorąc pod uwagę, że perfumy mogą składać się z wielu składników, to czy wystąpi wrażliwość ust jest ryzykowne. Większość przedłużaczy do ust, wymieniając smak, zwykle używa tego terminu, aby objąć smaki, które mogą mieć działanie uczulające na usta, takie jak różne rodzaje pieprzu, imbiru lub różne formy mięty.

TITANIUM DIOXIDE - dwutlenek tytanu, biała proszkowa substancja, biały nieorganiczny pigment. Chemicznie obojętny, nierozpuszczalny w wodzie, odporny na większość kwasów nieorganicznych, benzynę i olej, słabo rozpuszczalny w roztworach alkalicznych. Posiada właściwości półprzewodnikowe. W produkcji kosmetycznej stosuje się wysoko oczyszczony i drobno zdyspergowany D.t., który ma wysoki efekt kryjący, barwiący i opalizujący. Zdolny do odbijania promieni UV, jest skutecznym fizycznym filtrem UV. Aktywność fotochemiczna polega na zdolności do uwalniania niewielkich ilości tlenu i ponownego jego pochłaniania pod wpływem promieniowania UV. W ostatnich latach uzyskano mikronizowane cząstki D.T. mniejsze niż 200 nm. Wykazano, że zmniejszenie wielkości cząstek do 50 nm, a nawet niższych gwałtownie poprawia właściwości konsumpcyjne kosmetyków z D.T., są one przezroczyste po nałożeniu na skórę i nie pozostawiają białego nalotu, nawet jeśli jest to kosmetyk przeciwsłoneczny i stężenie pigmentu w nim jest wysokie. W zależności od warunków D.t. jest stosowany jako wypełniacz, jako biały pigment, jako dodatek fotoprotekcyjny w różnych produktach: kosmetykach dekoracyjnych, antyperspirantach, kremach ochronnych, balsamach do rąk itp. Może być stosowany w produktach kosmetycznych o kierunku "naturalnym".

Sacharyna sodowa to sztuczny słodzik, który smakuje ponad 300 razy słodszy od zwykłego cukru. W kosmetyce stosowany jest w postaci soli sodowej do słodzenia past do zębów, eliksirów, pomadek.

Metyloparaben to ester metylowy kwasu paraoksybenzoesowego. Biały krystaliczny proszek o charakterystycznym zapachu. Środek konserwujący i antyseptyczny, aktywny wobec bakterii gram-dodatnich, w mniejszym stopniu - wobec pleśni i bakterii gram-ujemnych. W przeciwieństwie do innych estrów kwasu paraoksybenzoesowego lepiej rozpuszcza się w wodzie pitnej, ale charakteryzuje się mniejszą skutecznością przeciwbakteryjną.

Propylparaben jest białą krystaliczną substancją o ograniczonej rozpuszczalności w wodzie, dobrej rozpuszczalności w etanolu, acetonie. W kosmetykach stosowany jest jako konserwant, często w mieszaninie z innymi parabenami, w różnych proporcjach. Najskuteczniej działa na grzyby. Jest aktywny wobec bakterii gram-dodatnich i słabszy wobec bakterii gram-ujemnych. Aktywny tylko w fazie wodnej. Ograniczenia dotyczące stosowania - patrz parabeny. W Japonii dopuszczalna jest maksymalna łączna zawartość parabenów w produktach kosmetycznych - 1%. Parabeny naśladują estrogen i mogą działać jako potencjalne czynniki zakłócające pracę układu hormonalnego (endokrynologicznego).

BŁĘKITNY - syntetyczny barwnik niebieski anilinowy (Blue 1). Jest to mieszanina soli amonowych, sodowych i aluminiowych. Posiada silne właściwości antyseptyczne. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E 133. Zgodnie z rozporządzeniem UE 1223/2009 i TR CU 009/2011 może być stosowany w kosmetykach bez ograniczeń jako niebieski barwnik. CI 42090. FD&C Blue 1 to syntetyczny barwnik wytwarzany z ropy naftowej; barwnik ten jest zatwierdzony przez FDA do stosowania w żywności, farmaceutykach i kosmetykach.