Erborian CC Dull Correct SPF 25

ETHYLHEXYLMETOXYCINNAMATE octylmethoxycinnamate, 2-ethylhexyl-rmethoxycinnamate, klarowna, bezbarwna ciecz. Słabo rozpuszczalny w wodzie. Dobrze rozpuszczalny w alkoholach i olejach, izopropanolu. Wysoce skuteczny organiczny filtr ultrafioletowy. Ehylhexyl methoxycinnamate to chemiczny filtr UV, substancja pochłaniająca promieniowanie ultrafioletowe. Metoksycynamonian etyloheksylu ma zdolność pochłaniania światła ultrafioletowego w zakresie długości fal promieniowania UVB. Nałożony na skórę chroni ją przed oparzeniami słonecznymi oraz rozwojem czerniaka i innych nowotworów skórnych wywoływanych nadmierną ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe. Metoksycynamonian etyloheksylu nie chroni przed fotostarzeniem się skóry, które wywoływane jest głównie przez promieniowanie UVA, dlatego dla pełnej ochrony przeciwsłonecznej wskazane jest użycie w kosmetyku dodatkowych filtrów UV. Substancja słabo rozpuszczalna w wodzie, dlatego często jest dodawana do preparatów wodoodpornych.

Glikol dipropylenowy to diol lub dwie grupy hydroksylowe. Jest to alkohol, a jego rodzina obejmuje wiele takich substancji, jak glikol polietylenowy, glikol butylenowy, glikol etylenowy i inne. Jest to bezbarwna, bezwonna ciecz, która ma wysoką temperaturę wrzenia, a zaletą jest niska toksyczność.

Glikole są dobrymi rozpuszczalnikami i ta grupa cząsteczek ma większość cech idealnego rozpuszczalnika. Są niereaktywne, mają wyższą temperaturę wrzenia i są stabilne w temperaturze pokojowej. Może równomiernie rozproszyć lub rozprowadzić substancje aktywne lub pigmenty, jednolitość przy każdym użyciu produktu jest koniecznością w każdym preparacie. Zatem glikol dipropylenowy pomaga w uzyskaniu równomiernej dystrybucji. Stosowany jest także jako środek maskujący. Czasami niektóre substancje aktywne mają nieprzyjemny zapach lub smak, ale w rzeczywistości są to składniki korzystne dla skóry, w takim przypadku środek maskujący pomaga przezwyciężyć niedopuszczalny smak, zapach, a nawet kolor. Zmniejsza lepkość produktu. Różne produkty mają różne wymagania dotyczące lepkości. Aby rozprowadzać się równomiernie lub zwiększyć wchłanianie przez skórę, musi mieć zmniejszoną lepkość. Jest stosowany w szamponach, proszkach nawilżających, środkach czyszczących, produktach do opalania, makijażu i dezodorantach.

Tlenek cynku jest luźnym białym proszkiem, bez smaku i zapachu, nierozpuszczalnym w wodzie, zmienia kolor na żółty po podgrzaniu i sublimuje w temperaturze 1800 °C. Ma dobre właściwości kryjące i zagęszczające, a także działanie ściągające, antyseptyczne, wybielające i wysuszające, adsorbujące, wiążące. Odporny na oleje mineralne, benzynę, ropę i działanie antyseptyczne. Tworzy albuminaty i denaturuje białka. Nałożony na zmienioną chorobowo powierzchnię zmniejsza wysięk, stan zapalny i podrażnienie tkanek, tworzy barierę ochronną. Jest często stosowany w kosmetykach, zwłaszcza do pielęgnacji skóry wrażliwej. Ma działanie antybakteryjne, tłumi nieprzyjemny zapach, zapobiega rozkładowi potu. C.O. wiąże kwasy tłuszczowe, takie jak kwas izowalerianowy, które są substancjami zapachowymi. Jest ważnym składnikiem kremów dziennych i ochronnych, pudrów, różów, cieni do powiek, masek kosmetycznych, antyperspirantów, depilatorów, kremów do golenia, kosmetyków dla dzieci, produktów do stóp. Dzięki swojej delikatnej strukturze krystalicznej C.O. jest niezawodnym filtrem fizycznym przeciwko promieniom UVA i UVB w produktach do ochrony skóry. Potrzebne są dalsze badania, aby w pełni zrozumieć, w jakim stopniu nanocząstki mogą uszkodzić komórki i narządy, jeśli zostaną wprowadzone do naszego organizmu. I chociaż niektóre badania dostarczyły niewiele dowodów na to, że nanocząsteczki tlenku cynku i dwutlenku tytanu mogą przenikać przez skórę w znacznych ilościach, inne badania wykazały, że nanocząsteczki mogą nadal wchłaniać się przez skórę i prowadzić do toksycznych skutków ubocznych w komórkach skóry.

Dwutlenek tytanu (TiO2) jest szeroko stosowany w różnych produktach, w tym w kosmetykach. TiO2 w postaci nanocząstek (nano-TiO2) jest obecnie jedyną formą stosowaną jako filtr ultrafioletowy (UV) w filtrach przeciwsłonecznych, a także w niektórych kremach na dzień, podkładach i balsamach do ust. Choć udowodniono jego skuteczność jako filtra UV w profilaktyce raka skóry i oparzeń słonecznych, pojawiły się pewne wątpliwości co do jego bezpieczeństwa. Rzeczywiście, biorąc pod uwagę jego niewielki rozmiar, podejrzewa się, że nano-TiO2 przenika przez barierę skórną, oddechową lub żołądkowo-jelitową, rozprzestrzenia się w organizmie i dlatego stanowi potencjalne zagrożenie dla konsumenta. Na poziomie skóry większość badań przeprowadzonych na ludziach lub zwierzętach wykazała, że nano-TiO2 nie przenika poza zewnętrzne warstwy warstwy rogowej do żywych komórek i nie dociera do ogólnego obiegu zarówno w zdrowej, jak i uszkodzonej skórze. Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS) uznaje nano-TiO2 za substancję nieuczulającą i łagodną lub niedrażniącą skóry i stwierdza, że nie ma rakotwórczości (poparte przez Europejską Agencję Chemikaliów), mutagenności lub toksyczności reprodukcyjnej po zastosowaniu na skórę. narażenie na nano-TiO2. Według SCCS, nano-TiO2 z filtrów przeciwsłonecznych nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, gdy jest stosowany na skórę w stężeniu do 25%. SCCS nie zaleca jednak stosowania nano-TiO2 w preparatach, które mogłyby prowadzić do narażenia płuc konsumenta na wdychanie (produkty w sprayu i proszki). Rzeczywiście, nawet jeśli dane dotyczące ludzi są skąpe i sprzeczne, zapalenie płuc zostało zgłoszone u zwierząt. W 2016 roku rozporządzenie UE w sprawie kosmetyków uczyniło nano-TiO2 dozwolonym filtrem UV, z wyjątkiem produktów, które mogą prowadzić do ekspozycji płuc. Po ekspozycji doustnej wchłanianie i toksyczność nano-TiO2 jest ograniczona. Nie przewiduje się zatem, aby przypadkowe narażenie na nano-TiO2 zawarte w balsamach do ust powodowało negatywne skutki dla zdrowia. Mikronizowany dwutlenek tytanu nie przenika przez skórę, więc nie należy się obawiać, że dostanie się do organizmu. Nawet w przypadku zastosowania nanocząstek dwutlenku tytanu, rozmiar cząsteczkowy substancji użytej do pokrycia nanocząstek jest wystarczająco duży, aby uniemożliwić im przeniknięcie poza górne warstwy skóry. Oznacza to, że otrzymujesz ochronę przeciwsłoneczną, którą zapewnia dwutlenek tytanu, bez ryzyka uszkodzenia skóry lub ciała. Proces powlekania poprawia aplikację, zwiększa ochronę przeciwsłoneczną i zapobiega interakcji dwutlenku tytanu z innymi składnikami pod wpływem światła słonecznego, co zwiększa jego stabilność. To nie tylko sprawia, że składnik ten jest znacznie przyjemniejszy w użyciu w filtrach przeciwsłonecznych, ale także poprawia wydajność i eliminuje obawy dotyczące bezpieczeństwa. Powszechne przykłady składników stosowanych do powlekania dwutlenku tytanu to tlenek glinu, dimetikon, dwutlenek krzemu i trimetoksykaprylsilan.

ULTRAMARINE - glinokrzemian sodu zawierający siarczyn sodu lub polisiarczyn. Jest to naturalny nieorganiczny pigment otrzymywany z naturalnych minerałów, w szczególności z lapis lazuli. Skład jest niestabilny. Kolor jest niebieski, fioletowy lub czerwony. Praktyczne znaczenie ma tylko niebieski U. Skład dyspersyjny U. jest bardzo zróżnicowany, a im mniejszy rozmiar cząstek, tym większa intensywność i jaśniejszy kolor. Na intensywność koloru ma wpływ zawartość siarki i krzemu, im jest ona wyższa, tym kolor jest bardziej nasycony. Pigmenty nieorganiczne są idealne dla skóry wrażliwej lub produktów znajdujących się blisko oczu (np. cień do powiek, tusz do rzęs, eyeliner). Niekomedogenny. Ze względu na wysoki koszt naturalnego U., powszechny jest U. syntetyczny - glinokrzemian sodu z dodatkiem polisiarczków sodu. W zależności od składu może być biały, zielony, niebieski, fioletowy i czerwony. Właściwości kolorystyczne ultramaryny zależą od polisiarczków sodu. Zgodnie z rozporządzeniem UE 1223/2009 i TR CU 09/2011 jako niebieski pigment zwany "lapis lazuli" jest stosowany bez ograniczeń. С1 77007. Zaliczane do syntetycznych pigmentów nieorganicznych dopuszczonych do stosowania w produktach kosmetycznych o kierunku "naturalnym".

Poliester-1 jest kopolimerem t-butyloakrylamidu, cykloheksanodimetanolu, glikolu dietylenowego, kwasu izoftalowego, sulfonianu kwasu izoftalowego sodu i jednego lub więcej monomerów kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub jednego z ich prostych estrów.