Dr. PawPaw Shimmer Balm

Olej rycynowy (castor oil) jest tłustym, nieschnącym olejem otrzymywanym ze świeżych i dojrzałych nasion rącznika pospolitego (Ricinus communis) uwolnionych z łupin przez tłoczenie na zimno z dalszą obróbką surowego oleju gorącą wodą i filtracją. Zawiera około 90% glicerydów kwasu rycynolowego. Ma jasnożółty kolor i nieprzyjemny smak. Charakterystyczną właściwością jest łatwa rozpuszczalność w alkoholu, względna odporność na jełczenie. Stosowany jest w kosmetyce do przygotowania kremów, pomadek, produktów do pielęgnacji włosów.

Olej słonecznikowy to półsuchy olej tłuszczowy, produkt ekstrakcji lub tłoczenia nasion słonecznika (Helianthus annuus). W zależności od odmiany i regionu uprawy, skład oleju jest różny. I tak zawartość kwasu oleinowego może wynosić od 15 do 65%, kwasu linolowego - od 20 do 75%. Ma dobre właściwości nawilżające, regenerujące, uplastyczniające. P.m. wzbogacone o kwas oleinowy są szczególnie interesujące dla kosmetyków, ponieważ są bardziej odporne na utlenianie. Stosowany jest w preparatach do pielęgnacji skóry, zwłaszcza tłustej, jako dodatek emoliencyjny, w preparatach do włosów jako środek filmotwórczy.

Wosk Euphorbia Cerifera (Candelilla) jest stosowany jako alternatywa dla wosku pszczelego, ponieważ zapobiega utracie wilgoci i zagęszcza formułę, ułatwiając jej rozprowadzanie. Wosk Candelilla zawarty w produktach kosmetycznych ma przyjemne uczucie na skórze, nie jest lepki, a także dobrze wiąże się z innymi olejami. Występuje głównie w emulsjach ochronnych, odżywkach i pomadkach. Włosy zyskują większy połysk, utrwalenie i podatność na układanie.

Zagęszczacz pochodzenia mineralnego, składający się z mineralnych krzemianów wapnia, glinu i boru. Jego bezpieczeństwo zostało ocenione i uznane za bezpieczne do stosowania w kosmetykach. Ten suchy, obojętny składnik jest często stosowany w pudrach i nie przenika przez skórę. Borokrzemian sodowo-wapniowy i borokrzemian glinowo-wapniowy to mieniące się proszki składające się z bardzo drobnych płatków błyszczących związków szkła. Często stosowane w makijażu, nadają skórze cudownego blasku.

Oliwa z oliwek jest płynnym, nieschnącym olejem roślinnym z oliwki europejskiej Olea europaea L. Jest to przezroczysta, żółtawa, lekko lepka ciecz o słabym, charakterystycznym zapachu. Oliwa z oliwek charakteryzuje się wysoką zawartością glicerydów nienasyconych kwasu oleinowego (ok. 80%) oraz niską zawartością glicerydów kwasu linolowego (ok. 7%) i glicerydów kwasów nasyconych (ok. 10%), witamin A, O, E, tłuszczów jednonienasyconych. Pod wpływem światła i tlenu ulega szybkiemu utlenieniu. Istnieje kilka kategorii V.O: Extra Virgin Olive Oil - oliwa z pierwszego tłoczenia; najwyższej jakości, używana do celów spożywczych. Virgin Olive Oil - oliwa z drugiego i trzeciego tłoczenia, używana również do celów spożywczych. Oliwa z oliwek - mieszanka oleju naturalnego i rafinowanego, Olive Pomace Oil to przede wszystkim olej z makuchów, uzyskany w wyniku ekstrakcji przy użyciu rozpuszczalników z wytłoków pozostałych po tłoczeniu. W kosmetyce te dwa ostatnie rodzaje olejów są szeroko stosowane w wielu produktach do pielęgnacji skóry, zwłaszcza suchej, oraz w produktach do pielęgnacji włosów. Ze względu na wysoką zawartość antyoksydantów (w szczególności witaminy E), O.O. jest często stosowany w produktach dla skóry blaknącej.

KWAS STEARYNOWY i kwas -oktadekanowy, alifatyczny kwas karboksylowy. Biała łuszcząca się masa. Nie rozpuszcza się w wodzie, słabo rozpuszcza się w eterze, benzenie, chloroformie, etanolu. Powszechny w naturalnych tłuszczach i olejach, jeden z głównych kwasów tłuszczowych tkanek ludzkich. Występuje w postaci wolnej w wydzielinie gruczołów łojowych. Stosowany jest w postaci stearyny (mieszaniny kwasu stearynowego, palmitynowego i niewielkiej ilości kwasów nienasyconych), którą otrzymuje się przez rozszczepianie tłuszczów pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, w kosmetykach wykorzystuje się i destyluje źródła roślinne....

Papaja (Carica raraua) to melonowiec, tropikalne drzewo o jadalnych owocach. Znanych jest wiele odmian tej rośliny, różniących się nie tylko wyglądem i wielkością owoców, ale także smakiem. Skład chemiczny miazgi jest zbliżony do melona. Miąższ ze świeżych owoców stosuje się na skórę twarzy w celach oczyszczających, leczniczych, a także dla wygładzenia zmarszczek, przywrócenia turgoru skóry. Ekstrakt z owoców zawiera papainę, która jest stosowana w kosmetyce zarówno w czystej postaci, jak i w ekstrakcie. Z nasion P. otrzymuje się olej tłuszczowy przez tłoczenie, który ma działanie nawilżające i odżywcze. Ekstrakt z liści P. znany jest ze swojego tonizującego działania.

Tlenek cyny znajduje się w wielu błyszczących produktach, ponieważ jest częścią błyszczącej formuły PET-free. Jest on uznawany za bezpieczny do stosowania w kosmetykach i nigdy nie używaliśmy jego wersji nano. Minerał jest prasowany z syntetycznym fluoroflogopitem lub borokrzemianem sodowo-wapniowym i pigmentami, aby uzyskać różne kolory i efekty wizualne, co pomaga stworzyć szeroką gamę doświadczeń musujących. Jest to nieorganiczny związek pochodzący z minerału znanego jako kasyteryt, który jest główną rudą cyny. Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa "kassíteros", które odnosi się do wysp na zachodnim wybrzeżu Europy, które w czasach przedromańskich znane były jako Cassiterides lub "Tin Islands" i dostarczały Europie cyny w epoce brązu.

ALOE (Aloe) to rodzaj roślin z rodziny Asphodelaceae, który obejmuje ponad 200 gatunków. Występowanie: Afryka Wschodnia i Południowa, Ameryka Środkowa i Łacińska, chociaż niektóre gatunki z rodzaju Aloe występują w basenie Morza Śródziemnego i niektórych obszarach Indii. Soczyste rośliny drzewiaste, krzewiaste lub zielne są wieloletnie. Liście są mięsiste, u wielu gatunków pokryte woskiem i kolczastymi naroślami na krawędziach. Aloes podobny do drzewa, który jest uprawiany jako roślina doniczkowa, nazywany jest stulatkiem. Surowce dla przemysłu kosmetycznego pozyskiwane są głównie z roślin obecnego gatunku Aloe, będącego synonimem Aloe Vera, czyli Aloe Barbadensis (Aloe Barbadensis Miller). Sok uzyskany ze świeżych liści poprzez wyciskanie pod prasą zawiera enzymy, witaminy, śluzy i inne polisacharydy, prostaglandyny, substancje antracenopodobne, glikoproteiny, flawonoidy, związki fenolowe, enzymy, gorycz, żywice, związki hormonopodobne, niewielką ilość olejek eteryczny. Oprócz trywialnych polisacharydów występują również mukopolisacharydy, glikoproteiny składające się z różnych cukrów, w tym acetylowana mannoza, kwas askorbinowy, witaminy z grupy B, kwas foliowy, karoteny, cholina, K, Ca, Mg, Zn, Cu. Wśród nich ważne są glikozydy antrachinonowe, których mieszanina, częściowo w stanie wolnym, a głównie w stanie związanym, nazywana jest aloiną. Ma działanie lecznicze, bakteriobójcze, tonizujące. Ekstrakt z liści zawiera cały kompleks substancji aktywnych charakterystycznych dla tego gatunku. Zmiękcza skórę, łagodzi podrażnienia. Wspomaga gojenie, działa przeciwzapalnie. Działa antyalergicznie i przeciwzapalnie, przyspiesza procesy regeneracji w organizmie, chroni przed wolnymi rodnikami i zwiększa syntezę kolagenu, stymuluje procesy metaboliczne, uelastycznia i nawilża skórę. Szczególnie polecany jest do stosowania w preparatach do cery wrażliwej, przeciw wypryskom trądzikowym, tłustemu łojotokowi i łupieżowi, przeciw wypadaniu włosów. Badania nad aloesem były prowadzone wspólnie przez NTP (National Toxicology Program) i Narodowe Centrum Badań Toksykologicznych FDA przez dwa lata. W wyniku badań naukowych stwierdzono, że ekstrakt z całych surowych liści Aloe vera ma działanie rakotwórcze i powoduje nowotwory jelita grubego u szczurów doświadczalnych. Jaka jest różnica między przetworzonym a surowym aloesem? W procesie przetwarzania z liści aloesu usuwane są niektóre składniki, w tym antrachinony, które zapewniają działanie przeczyszczające aloesu.

WITAMINA E to tokoferol, witamina rozpuszczalna w tłuszczach, główny lipofilowy przeciwutleniacz osocza, błon i tkanek organizmów zwierzęcych. Rodzina związków, tokoferole i tokotrienole, oznaczona pierwszymi literami alfabetu greckiego: alfa, beta, gamma i delta, najbardziej aktywną formą jest a-tokoferol. Tokoferole znajdują się w olejach roślinnych, zielonych warzywach (szpinak, sałata) i mące żytniej. Głównym źródłem jest olej z kiełków pszenicy. Lepka oleista ciecz o jasnożółtym kolorze. V. Ye jest głównym fizjologicznym przeciwutleniaczem bariery skórnej człowieka, niezbędnym do utrzymania stabilności błon komórkowych, uczestniczy w procesach regulacji struktury i funkcjonowania lipoprotein. Ustalono, że V. Ye jest osadzona w lipidowej części warstwy rogowej naskórka i działa wzmacniająco, zmieniając efektywną przepuszczalność błon. Wiadomo, że gdy stosuje się go przed naświetlaniem UV, znacznie zmniejsza się intensywność ostrych reakcji skórnych, a intensywność powstawania zmarszczek podczas długotrwałego naświetlania UV. Wiele V.E zawiera syropowy lubrykant dla noworodków. VE wzmacnia właściwości ochronne innych przeciwutleniaczy: witaminy A i C. Dlatego w „prawidłowych” recepturach kosmetycznych często można spotkać te witaminy razem. Jeden z najczęstszych składników do pielęgnacji skóry. Utlenia się dość wolno, co pozwala na stosowanie tokoferolu w wielu produktach kosmetycznych, a najpopularniejszą postacią jest octan witaminy E. Obecnie witamina E jest szeroko stosowana w produktach do pielęgnacji skóry jako środek przeciwutleniający, nawilżający i zmiękczający, a także stabilizujący inne składniki przed utlenianiem. Miejscowa aplikacja witaminy zwiększa jej zawartość w skórze przez co najmniej 24 godziny. Badania biodostępności skóry wykazały, że witamina E i jej octan równie dobrze przenikają przez naskórek.

TITANIUM DIOXIDE - dwutlenek tytanu, biała proszkowa substancja, biały nieorganiczny pigment. Chemicznie obojętny, nierozpuszczalny w wodzie, odporny na większość kwasów nieorganicznych, benzynę i olej, słabo rozpuszczalny w roztworach alkalicznych. Posiada właściwości półprzewodnikowe. W produkcji kosmetycznej stosuje się wysoko oczyszczony i drobno zdyspergowany D.t., który ma wysoki efekt kryjący, barwiący i opalizujący. Zdolny do odbijania promieni UV, jest skutecznym fizycznym filtrem UV. Aktywność fotochemiczna polega na zdolności do uwalniania niewielkich ilości tlenu i ponownego jego pochłaniania pod wpływem promieniowania UV. W ostatnich latach uzyskano mikronizowane cząstki D.T. mniejsze niż 200 nm. Wykazano, że zmniejszenie wielkości cząstek do 50 nm, a nawet niższych gwałtownie poprawia właściwości konsumpcyjne kosmetyków z D.T., są one przezroczyste po nałożeniu na skórę i nie pozostawiają białego nalotu, nawet jeśli jest to kosmetyk przeciwsłoneczny i stężenie pigmentu w nim jest wysokie. W zależności od warunków D.t. jest stosowany jako wypełniacz, jako biały pigment, jako dodatek fotoprotekcyjny w różnych produktach: kosmetykach dekoracyjnych, antyperspirantach, kremach ochronnych, balsamach do rąk itp. Może być stosowany w produktach kosmetycznych o kierunku "naturalnym".