Clinique Moisture Surge Intense 72H Lipid-Replenishing Hydrator

Glikol dipropylenowy to diol lub dwie grupy hydroksylowe. Jest to alkohol, a jego rodzina obejmuje wiele takich substancji, jak glikol polietylenowy, glikol butylenowy, glikol etylenowy i inne. Jest to bezbarwna, bezwonna ciecz, która ma wysoką temperaturę wrzenia, a zaletą jest niska toksyczność.

Glikole są dobrymi rozpuszczalnikami i ta grupa cząsteczek ma większość cech idealnego rozpuszczalnika. Są niereaktywne, mają wyższą temperaturę wrzenia i są stabilne w temperaturze pokojowej. Może równomiernie rozproszyć lub rozprowadzić substancje aktywne lub pigmenty, jednolitość przy każdym użyciu produktu jest koniecznością w każdym preparacie. Zatem glikol dipropylenowy pomaga w uzyskaniu równomiernej dystrybucji. Stosowany jest także jako środek maskujący. Czasami niektóre substancje aktywne mają nieprzyjemny zapach lub smak, ale w rzeczywistości są to składniki korzystne dla skóry, w takim przypadku środek maskujący pomaga przezwyciężyć niedopuszczalny smak, zapach, a nawet kolor. Zmniejsza lepkość produktu. Różne produkty mają różne wymagania dotyczące lepkości. Aby rozprowadzać się równomiernie lub zwiększyć wchłanianie przez skórę, musi mieć zmniejszoną lepkość. Jest stosowany w szamponach, proszkach nawilżających, środkach czyszczących, produktach do opalania, makijażu i dezodorantach.

PEG/PPG-17/18 Dimetikon jest alkoksylowaną pochodną dimetikonu zawierającą średnio 17 moli tlenku etylenu i 18 moli tlenku propylenu.

CENTELLA AZJATYCKA (Centella Asiatica) to azjatycki liścień, wieloletnia roślina z rodziny parasolowatych, która rośnie w wodzie iw jej pobliżu, występująca w Indiach, Chinach, Indonezji, Madagaskarze, Afryce Wschodniej i Środkowej. Liście zawierają saponiny triterpenowe, z których głównym jest azjatykozyd, pochodne kwasów triterpenowych (azjatyckiego, madasiatynowego, centylowego, centoilowego itp.), witaminę C. Ekstrakt z liści T.a. stymuluje procesy nabłonkowe, wspomaga gojenie się drobnych ran i oparzeń, regeneruje komórki skóry, normalizuje gospodarkę wodno-solną i tłuszczową, zwiększa elastyczność i sprężystość skóry, uelastycznia, stymuluje tworzenie kolagenu, wzmacnia tkankę łączną. Neutralizuje wolne rodniki. Udowodniono działanie przeciwutleniające jednej z badanych roślin przy zastosowaniu zewnętrznym. W kosmetyce znajduje zastosowanie w wysoce skutecznych produktach do pielęgnacji starzejącej się skóry, balsamach i olejkach po opalaniu oraz preparatach antycellulitowych.

Palmitoyl hexapeptide-12 to laboratoryjny peptyd, który łączy kwas palmitynowy kwasu tłuszczowego z kilkoma aminokwasami, w tym glicyną, histydyną i lizyną. Połączenie tego specjalnie opracowanego peptydu z kwasem palmitynowym zwiększa jego penetrację w głąb skóry, jak również stabilność peptydu.

Znany również jako pal-KTTKS, we wczesnych dniach peptydów w pielęgnacji skóry był znany jako oligopeptyd palmitoilowy. Sekwencja aminokwasowa tego peptydu naśladuje sekwencję peptydów naturalnie występujących w skórze, co oznacza, że skóra rozpoznaje ją i może z łatwością ją wykorzystać.

Działa na i w najwyższych warstwach skóry, wpływając na kluczowe elementy wspierające w skórze, co skutkuje jędrniejszą powierzchnią i zminimalizowaniem pojawiania się zmarszczek. Wzmacnia również barierę ochronną skóry, poprawiając zatrzymywanie wilgoci, pozostawiając skórę elastyczną zamiast szorstką. Jako peptyd sygnałowy może „powiedzieć” skórze, by wyglądała młodziej.

Uważany jest za bezpieczny jako stosowany w kosmetykach, gdzie jego obliczona skuteczność mieści się w zakresie części na milion. Przekłada się to na bardzo niskie wartości procentowe stosowane w pielęgnacji skóry, zaledwie 0,0000001%; jednak badania jasno pokazują, że niewielkie ilości tego peptydu mogą dawać imponujące wyniki.

Heksapeptyd-12 palmitoilu jest najczęściej stosowany samodzielnie, a nie jako część mieszanki z innymi peptydami, chociaż takie mieszanki są dostępne.

Krążą legendy, że wiele królowych i cesarzowych codziennie kąpało się w mleku, aby zachować młodzieńczy wygląd. Obecnie wiele preparatów do pielęgnacji skóry zawiera pasteryzowane mleko lub jego składniki, takie jak kwas mlekowy, laktoza czy białka, które mają korzystny wpływ na skórę.

Mleko zawiera wiele białek (zwykle oznaczanych jako Lactis proteinum), które mają naukowo udowodnione korzyści w zakresie regeneracji skóry, odnowy komórek i aktywnych prebiotyków. Białka mleka poprawiają także stabilność innych ważnych składników, a także wchodzą w skład układu dostarczania, zwiększając przenikanie substancji aktywnych do głębszych warstw skóry.

Białka mleka są białkami kompletnymi i stanowią dobrze ugruntowany element budulcowy ze względu na ich bogaty w składniki odżywcze skład. Wyprodukowany z wysokiej jakości naturalnego białka mlecznego, Lactis proteinum jest rozpuszczalny i wszechstronny. Posiada doskonałe właściwości przeciwpodrażnieniowe i ochronne oraz zapewnia optymalną równowagę składników odżywczych i nawilżenia skóry i włosów.

Laktoferyna to dobrze zbadana glikoproteina będąca częścią układu odpornościowego o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym i przeciwwirusowym. Jest bardzo skutecznym lekarstwem na choroby skóry, takie jak trądzik, łuszczyca czy owrzodzenia cukrzycowe. Laktoferyna pobudza również proliferację komórek brodawek skórnych, poprawiając w ten sposób wzrost włosów.

Niektóre białka mleka, takie jak kazeina, są w stanie pokryć składniki aktywne, tworząc otoczkę zwaną liposomem. Liposomy ułatwiają adsorpcję przez barierę lipidową, a także zwiększają stabilność składników, chroniąc je przed promieniowaniem UV i innymi czynnikami.

Glikomakropeptyd, kolejne białko mleka, wzmacnia barierę lipidową skóry i ma znaczący wpływ prebiotyczny na bifidobakterie, poprawiając równowagę mikroflory. Lactis proteinum jest doskonałym źródłem aminokwasów, które są naturalnymi czynnikami nawilżającymi (NMF) wiążącymi wodę w skórze i zapewniającymi jej objętość, jędrność i sprężystość.

Fragmenty białek, czyli peptydy i czynniki wzrostu pochodzące z mleka (serwatka). Uważa się, że zwiększa produkcję ważnych składników macierzy zewnątrzkomórkowej (lepkiej substancji między komórkami skóry), takich jak kwas hialuronowy, kolagen I i fibronektyna. Testy in vivo (przeprowadzone na ludziach) wykazały redukcję zmarszczek i poprawę jędrności w ciągu dwóch tygodni dzięki zastosowaniu 0,5% białka serwatkowego.

Dipalmitynian pirydoksyny (dipalmitynian witaminy B6) to biały lub podobny biały kryształ lub krystaliczny proszek; bezwonny. Można go łatwo rozpuścić w oleju, na gorąco lekko w etanolu i nie można go rozpuścić w wodzie. Pochodna witaminy B6 charakteryzuje się lepszą przenikalnością przez skórę i większą stabilnością.

Dipalmitynian pirydoksyny jest stosowany jako kosmetyczny dodatek funkcjonalny, głównie zapobiegający i leczący różnego rodzaju szorstkość skóry, trądzik i oparzenia słoneczne. Jest również przydatny w leczeniu łojotokowej rzęsistkowicy, stanów zapalnych skóry, trądziku ogólnego i egzemy łojotokowej.

Dipalmitynian pirydoksyny stosuje się w kremach, emulsjach do pielęgnacji skóry i produktach do pielęgnacji włosów. Generalnie łączy się go z innymi witaminami w ilości 0,5% ~ 2,0%.

PEG-150 jest polimerem tlenku etylenu.

PEG 150 jest stosowany w produktach kosmetycznych jako środek powierzchniowo czynny i oczyszczający, a czasami jest również postrzegany jako środek zagęszczający. PEG 150 występuje również w różnych związkach w produktach kosmetycznych, często jako PEG 150 Jojoba, etoksylowana wersja całkowicie uwodornionego wosku jojoba lub PEG 150 Distearate, diester kwasu stearynowego na glikolu polietylenowym.

Liczba 150 oznacza masę cząsteczkową tego konkretnego PEG, czyli glikolu polietylenowego. PEG są kontrowersyjnymi składnikami kosmetyków i produktów kosmetycznych, częściowo ze względu na ich zdolność do przenikania przez skórę i wchłaniania przez organizm lub wspomagania wchłaniania innych substancji chemicznych i składników. Według badań składniki PEG o niższej masie cząsteczkowej były wchłaniane w minimalnym stopniu, a PEG o wyższej masie cząsteczkowej (PEG-75 i większe) nie były wchłaniane przez nieuszkodzoną skórę; PEG 150 jest PEG-iem o dużej masie i nie jest łatwo wchłaniany przez skórę.

Pomimo wielu obaw związanych z PEG-ami, ze względu na ich różnorodne właściwości są one postrzegane jako składnik wielu produktów. W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Toxicology w 2005 roku, zatytułowanym „Ocena bezpieczeństwa glikoli polietylenowych (PEG) i ich pochodnych stosowanych w produktach kosmetycznych”, stwierdzono, że: „Biorąc pod uwagę wszystkie dostępne informacje na temat związków pokrewnych, a także ze względu na sposób i mechanizm działania nie można zidentyfikować żadnych zagrożeń związanych z bezpieczeństwem w odniesieniu do tych punktów końcowych.Na podstawie dostępnych danych stwierdza się zatem, że PEG o szerokim zakresie mas cząsteczkowych (200 do ponad 10 000), ich etery (laureths. ceteths, ceteareths, steareths i oleths) oraz estry kwasów tłuszczowych (lauryniany, dilauryniany, stearyniany, distearyniany) są bezpieczne do stosowania w kosmetykach.

PEG 150 nie jest uważany za substancję drażniącą ani uczulającą i posiada dopuszczenie CIR i FDA do stosowania, ale nie na uszkodzoną skórę. Chociaż EWG nadal uważa go za składnik niebezpieczny (patrz poniżej), jego wysoka masa cząsteczkowa czyni go jednym z mniej niebezpiecznych PEG.

Środki bezpieczeństwa/skutki uboczne:

Baza danych kosmetyków przegląda PEG oddzielnie na podstawie masy cząsteczkowej. Nie recenzował PEG 150, tylko PEG 150 Distearate. Uznaje, że PEG 150 Distearate stwarza umiarkowane zagrożenie w zależności od zastosowania i zwraca uwagę na obawy związane z zanieczyszczeniem i toksycznością.

Według badań opublikowanych w International Journal of Toxicology, PEG 150 może zawierać szkodliwe zanieczyszczenia, w tym: Tlenek etylenu, o którym wiadomo, że zwiększa częstość występowania raka macicy i piersi, a także białaczki i raka mózgu, zgodnie z wynikami eksperymentów zgłoszonymi przez National Toxicology Program; 1,4-dioksan, znany czynnik rakotwórczy; WWA, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko raka piersi; Ołów; żelazo; i arszenik.

Produktów i preparatów zawierających PEG nie należy stosować na popękaną lub podrażnioną skórę. Chociaż PEG są uważane za bezpieczne do stosowania miejscowego na zdrową skórę, badania wykazały, że pacjentów cierpiących na poważne oparzenia leczono kremem przeciwbakteryjnym na bazie PEG; leczenie to spowodowało toksyczność dla nerek. „Zawartość PEG w kremie antybakteryjnym została uznana za czynnik sprawczy. Jednakże w badaniach na nieuszkodzonej skórze nie stwierdzono żadnych dowodów na toksyczność ogólnoustrojową. Ze względu na obserwację wpływu na nerki u pacjentów z oparzeniami, Panel Ekspertów CIR zastrzegł swoje wnioski dotyczące bezpieczeństwa składników PEG, stwierdzając, że preparatów kosmetycznych zawierających te składniki nie należy stosować na uszkodzoną skórę”.

BUTYLHYDROXYTOLUOL - 2,6-Di-tert-butylo-p-krezol lub jonol, lipofilowa substancja organiczna, "jonol" biały krystaliczny proszek o bardzo słabym zapachu, nierozpuszczalny w wodzie, ale rozpuszczalny w tłuszczach i olejach. Odporny na działanie wysokich temperatur. Nie wpływa na zapachy głównych składników. Syntetyczny antyoksydant, podobny w swoich właściwościach do butylohydroksyanizolu. Stosowany jest w produktach kosmetycznych z fazą tłuszczową, w produkcji żywności.

BHT jest oskarżany o to, że zaburza gospodarkę hormonalną i ma toksyczny wpływ na wątrobę, nerki i płuca w ekstremalnych dawkach, po spożyciu. Podejrzewa się również, że BHT ma potencjał do bioakumulacji w gatunkach wodnych.

Heksametafosforan sodu, znany również jako Calgon, to substancja chemiczna składająca się z polimerycznych metafosforanów. Jest to heksamer złożony z powtarzających się jednostek (NaPO3), czyli polifosforan z sześcioma jednostkami metafosforanu [(NaPO3)6]. Ta substancja chemiczna jest rozpuszczalna w wodzie i ma krążący łańcuch polifosforanowy. Został on po raz pierwszy przygotowany w 1963 roku przez niemieckich chemików Ericha Thilo i Ulricha Schulke. Jest stosowany komercyjnie między innymi jako środek maskujący w żywności, emulgator w żywności w puszkach, syropie i mleku.

Środek antykorozyjny: Zapobiega korozji metali stosowanych w opakowaniach produktów kosmetycznych.

Środek chelatujący: Wiąże się z jonami metali obecnymi w produkcie, stabilizując go, zapobiegając reakcji tych jonów metali z innymi związkami produktu kosmetycznego. Zwiększa stabilność i skuteczność produktu.

Środek maskujący: Maskuje niepożądany zapach innych składników obecnych w produkcie.

Produkty kosmetyczne i do pielęgnacji ciała: stosowane w formułach makijażu, podkładów, produktów do kąpieli, środków nawilżających i innych produktów do pielęgnacji skóry.