Dr. Sante Hyaluron Hair Deep Hydration Mask

WODA jest jednym z głównych składników receptur większości produktów kosmetycznych: balsamów, szamponów, płukanek, różnego rodzaju emulsji, past do zębów, eliksirów itp. Zapewnia produktom niezbędną bazę, przezroczystość, lepkość, stężenie, kolor, rozpuszczalnik dla części składników kremu. Jakość wody podlega szczególnym wymaganiom w zakresie czystości mikrobiologicznej, składu chemicznego i właściwości organoleptycznych. Do oczyszczania wody stosuje się różne metody: filtrację, destylację, demineralizację, jonowymienne zmiękczanie wody itp. W produkcji wyrobów gotowych zaleca się stosowanie wody demineralizowanej, destylowanej, dejonizowanej, oczyszczonej specjalnymi metodami filtracji i mikrofiltracji z mineralnych sole, chlor i zanieczyszczenia mikrobiologiczne.

CETEARYL ALCOHOL to jednoatomowy alkohol będący mieszaniną alkoholi cetylowego i stearylowego. Biała woskowata substancja stała w postaci płatków. Rozpuszczalny w tłuszczach, prawie nierozpuszczalny w wodzie. Strukturalny i zmiękczający w emulsjach (zmiękczacz). W kosmetyce stosowany jest również jako rozpuszczalnik, emulgator, zagęszczacz, baza strukturalna dla innych składników. Zmniejsza ilość powstającej piany lub całkowicie zapobiega jej powstawaniu. Jest wytwarzany syntetycznie, a także z oleju kokosowego i palmowego. Substancja czynna preparatów przeciwdrobnoustrojowych. Stosowany jest w farbach do włosów, szminkach, szamponach, samoopalaczach, depilatorach.

ETER CETYLOWY to złożony produkt reakcji mieszaniny kwasów i alkoholu cetylowego, biały wosk syntetyczny, zbliżony składem i właściwościami chemicznymi do naturalnego spermacetu. Składa się głównie z estrów merystylowych, cetylowych i palmitylowych kwasów mirystynowego i palmitynowego. Oleisty płyn, bardzo dobry rozpuszczalnik i emulgator, dobrze zmiękcza skórę. Wchodzi w skład wielu produktów: nawilżaczy, środków czystości, odżywek do włosów, kosmetyków dekoracyjnych, farb do włosów.

GLIKOL POLIPROPYLENOWY – polimer glikolu propylenowego, bezbarwna lepka ciecz o słabym charakterystycznym zapachu, słodkawym smaku, która posiada właściwości higroskopijne. Nietoksyczny w małych dawkach. Estry P. są szeroko stosowane jako składniki bazowe układów emulsyjnych. Ekstrakt do surowców roślinnych. Może wykazywać właściwości konserwujące ze względu na wpływ na siłę jonową wody.

Sodium Hyaluronate - sól sodowa kwasu hialuronowego, tworzy w wodzie lepkie, bezbarwne, lekko opalizujące żele. Wspomaga regenerację tkanek bez powstawania blizn, zmiękcza i wygładza skórę, stymuluje migrację i proliferację komórek, wykazuje wysokie właściwości nawilżające. Stosowany jest jako składnik nawilżający, ochronny i żelujący w kosmetykach nawilżających, regenerujących i tonizujących do twarzy, powiek, ust, ciała i dłoni. W kosmetykach do utrzymania kolorytu skóry i zapobiegania powstawaniu zmarszczek. Główna różnica między kwasem hialuronowym a hialuronianem sodu polega na tym, że hialuronian sodu jest bardziej biodostępny, co oznacza, że ​​skóra wchłania go łatwiej niż kwas hialuronowy. Nie musi to oznaczać, że jest lepszy niż kwas hialuronowy, po prostu wiele produktów do pielęgnacji skóry zawiera obie formy, dzięki czemu Twoja skóra czerpie największe korzyści. Zarówno kwas hialuronowy, jak i hialuronian sodu są dostępne w różnych masach cząsteczkowych, co pozwala uzyskać wielowarstwowe rezultaty (niższe masy cząsteczkowe mogą wnikać głębiej w warstwy skóry, gdzie wyższe masy zapewniają natychmiastowe rezultaty na powierzchni). Według badania z 2012 roku najbardziej dramatyczną zmianą, jaką naukowcy zaobserwowali w starzejącej się skórze, jest utrata hialuronianu sodu, zwłaszcza w górnej warstwie skóry. Dlaczego więc możesz zauważyć, że Twoja skóra staje się sucha i traci młodzieńczą pulchność wraz z wiekiem?

Hydrolizowany kwas hialuronowy otrzymuje się w wyniku hydrolizy kwasu hialuronowego o dużej masie cząsteczkowej, który jest lepiej rozpuszczalny niż kwas hialuronowy. Dzięki niskiej masie cząsteczkowej jest powoli wchłaniany przez skórę i działa nawilżająco. Jest bardzo podobny do zwykłego kwasu hialuronowego. Jedyna różnica polega na tym, że nazywa on technikę przetwarzania stosowaną po zbiorach. Producenci składników pozyskują kwas hialuronowy z tkanek zwierzęcych lub zbierają go poprzez fermentację bakteryjną. Kiedy oczyszczają kwas hialuronowy podczas przetwarzania, mogą go również hydrolizować. Hydroliza to proces chemiczny, który rozkłada polimery. Po złożeniu biopolimeru kwasu hialuronowego jest on polidyspersyjny. Oznacza to, że istnieje szeroki zakres mas/rozmiarów cząsteczkowych kwasu hialuronowego. Producenci składników mogą oddzielać kwas hialuronowy według wielkości. Istnieją jednak sposoby, aby uczynić je bardziej monodyspersyjnymi, wszystko według rozmiaru. Hydroliza to proces kinetyczny, w którym polimery są rozkładane przez wodę i inne chemikalia. Hydroliza jest procesem kinetycznym, co oznacza, że ​​im dłużej trwa, tym bardziej rozpada się polimer. Ta kontrolowana czasowo reakcja sugeruje, że mogą dokładniej kontrolować wielkość produktu kwasu hialuronowego, który oczyszczają. Jest to korzystne, ponieważ producenci mogą sprzedawać go w bardzo wąskich zakresach masy/rozmiaru cząsteczkowego producentom i markom kosmetycznym. Jeśli więc lista składników zawiera hydrolizowany kwas hialuronowy, oznacza to, że po zebraniu kwasu hialuronowego został on rozbity do pewnego zakresu wielkości w drodze hydrolizy. Hydrolizowany kwas hialuronowy jest powszechnie stosowany w preparacie do wytwarzania postaci kwasu hialuronowego, która jest zdolna do penetracji bariery skórnej i nawilżania głębiej niż warstwa naskórka skóry. Istnieją pewne dowody na to, że jeśli poziom kwasu hialuronowego jest wystarczająco niski, może on przenikać przez skórę właściwą. Dlatego kwas hialuronowy o niższej masie cząsteczkowej/rozmiarze jest zwykle stosowany, gdy marka kosmetyczna próbuje stworzyć produkt, który będzie nawilżał głębsze warstwy skóry. Należy zauważyć, że kwas hialuronowy jest wrażliwy na hydrolizę po dodaniu do preparatu na bazie wody. Oznacza to, że z czasem może się zepsuć. Zatem preparaty, które zaczynają się od większej masy cząsteczkowej, mogą rozkładać się na kwas hialuronowy o niższej masie cząsteczkowej.

ALOE VERA (BARBADENSIS) ŻEL - produkt otrzymywany w procesie tłoczenia na zimno miąższu liści rośliny. Do wytwarzania koncentratów stosowana jest metoda niskotemperaturowego odparowania próżniowego cieczy z produktu wyjściowego. Pomimo nazwy, A.V.G. - Półprzezroczysty płyn o ledwie wyczuwalnym zielonym odcieniu. Zapach jest świeży, lekko chwytliwy. Przede wszystkim stosowany jest jako środek dezynfekujący, przeciwzapalny, łagodzi podrażnienia i zaczerwienienia, doskonale koi skórę po oparzeniach i skaleczeniach. Zawiera wapń, magnez, aminokwasy. Zawiera aminokwasy, sterole, enzymy, kwasy tłuszczowe, cukry, mleczan magnezu. Duże znaczenie ma dawkowanie i sposób jego wprowadzania do produktów kosmetycznych. Ze względu na swoje działanie przeciwdrobnoustrojowe żel Aloe vera służy jako naturalny środek konserwujący (w czystej postaci może zachować świeżość nawet do tygodnia bez wprowadzania dodatkowych składników). W kosmetykach może wchodzić w fazę wodną, ​​wzbogacając ją w cenne minerały. Posiada właściwości nawilżające i fotoochronne. Znajduje zastosowanie w kremach, maskach i balsamach do skóry, produktach do pielęgnacji włosów, preparatach do golenia.

TREGALOSA - disacharyd utworzony przez dwie reszty glukozowe. T. występuje u drożdży i innych grzybów, roślin wyższych, ma zdolność do ochrony i utrzymania aktywności życiowej komórek w skrajnym odwodnieniu. Rośliny pustynne zawierają T., która w czasie suszy tworzy rodzaj szklistej matrycy, która zachowuje komórki roślinne do czasu pojawienia się wody, chroniąc w ten sposób komórki przed zamarznięciem. W kosmetyce stosowany jest jako składnik emolientowy i nawilżający.

CETYLTRIMETYLOAMMONIUM CHLOREK – czwartorzędowa sól amoniowa, biały proszek, klarowny roztwór lub pasta. Wodne roztwory w niskich temperaturach są podatne na rozwarstwienie. Jest stosowany jako kationowy środek powierzchniowo czynny, emulgator, środek konserwujący, dodatek przeciwdrobnoustrojowy, środek antystatyczny. Wchodzi w skład szamponów kondycjonujących, płukanek, farb do włosów. Służy do produkcji środków dezynfekujących i antyseptycznych do skóry. Panel ekspertów dokonał przeglądu dostępnych dowodów naukowych i doszedł do wniosku, że chlorek centrimonium jest bezpieczny w produktach spłukiwanych i niespłukiwanych w stężeniu do 0,25%.

Cetearate-25 to alkohol tłuszczowy stosowany jako emulgator i środek powierzchniowo czynny w kosmetykach. Może być pochodzenia roślinnego, zwierzęcego lub wytworzony syntetycznie. Ceteareth-25 pomaga również utrzymać rozpuszczalność składników formuły, pozwalając im pozostać równomiernie rozprowadzonymi w emulsji. Składnik ten jest jednym z kilku cetearetów, które są uważane za bezpieczne do stosowania w kosmetykach. Stężenia wahają się od 1,3-10% w zależności od rodzaju formuły i pożądanej estetyki; można również stosować mniejsze ilości, zwłaszcza jeśli cetearate-25 jest częścią mieszanki.

Quaternium-80 to składnik kondycjonujący występujący w nawilżających szamponach i odżywkach. Podobno jest doskonałym emolientem i środkiem rozplątującym, ale jego nazwa powoduje spore zamieszanie co do jego roli i mechanizmu działania w produktach. System nazewnictwa w Międzynarodowej Nomenklaturze Składników Kosmetycznych (INCI) nie zawsze jest tak opisowy i szczegółowy jak system Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC), więc czasami nazwy są nieco kryptyczne. Termin quaternium jest słowem hybrydowym używanym jako skrót chemiczny do opisania kwaternizowanych kationowych związków amonowych. Kwaty to cząsteczki lub części cząsteczek, które zawierają centralny atom azotu związany z czterema różnymi gatunkami, co daje dodatni ładunek centralnemu atomowi azotu. W kosmetyce quaternium odnosi się do pewnych kationowych środków powierzchniowo czynnych, które mają hydrofobowy ogon pochodzący z kwasu tłuszczowego z hydrofilową, czwartorzędową głową amonową. Niektóre przykłady powszechnie stosowanych związków quaternium w produktach do pielęgnacji włosów to chlorek stearalkonium, chlorek cetrimonium, bromek cetrimonium i metosiarczan behentrimonium. Cząsteczki te są rozpuszczalne w wodzie, bardzo uniwersalne i stosowane w systemach olej w wodzie jako środki kondycjonujące, a także jako emulgatory dla składników nierozpuszczalnych w wodzie, takich jak silikony. Powierzchnia osłonki włosa ma słaby ogólny ładunek ujemny, który staje się bardziej wyraźny w przypadku włosów farbowanych, poddawanych zabiegom chemicznym lub w inny sposób uszkodzonych. Dodatnio naładowane grupy główne czwartorzędowych surfaktantów amoniowych adsorbują się na powierzchni włosów w wyniku elektrostatycznego przyciągania do tych ujemnie naładowanych miejsc. Cząsteczki są utrzymywane w miejscu, a hydrofobowy ogon cząsteczki środka powierzchniowo czynnego ściele się wzdłuż osi pasma włosów, tworząc film na powierzchni otoczki. Folia ta zapewnia kilka korzyści, w tym łatwiejsze rozczesywanie i szczotkowanie na mokro i na sucho, eliminację elektryczności statycznej i fruwających włosów oraz lepszy poślizg i odczucie w dotyku, co oznacza, że włosy stają się jedwabiste. Materiały polikwaterniowe to polimery, które zostały zmodyfikowane tak, aby posiadały wiele kationowo naładowanych miejsc czwartorzędowych amonowych wzdłuż ich szkieletu lub wiszących zawiesin od szkieletu. Substancje te wyjątkowo dobrze przylegają do włosów i tworzą gładką warstwę ochronną, ponieważ wiele miejsc pozytywnych łączy się z wieloma miejscami negatywnymi na powierzchni kutikuli. To czyni je świetnymi odżywkami dla wielu osób i zapewniają wiele korzyści, takich jak lepsza trwałość koloru i pewna ochrona termiczna. Jednak u niektórych osób dochodzi do gromadzenia się lub niechcianej akumulacji tych materiałów na powierzchni włosów ze względu na silne wiązanie polimeru z otoczką. Quaternium-80 jest członkiem grupy specjalistycznych quatów (czasami nazywanych siliquatami lub quatami silikonowymi), które mają czwartorzędową głowę amonową i ogon silikonowy, a nie ogon węglowodorowy. Chociaż quaternium-80 nie jest polikwatem, jest to w rzeczywistości polimer ze środkiem silikonowym i dodatnio naładowanym jonem amonowym na każdym końcu. Część silikonowa nie posiada wielu miejsc kationowych wzdłuż swojego szkieletu, więc nie stwarza takich problemów jak polikwaty w zakresie usuwania. Jego rozpuszczalność w wodzie sprawia, że do usunięcia go z powierzchni włosów w zupełności wystarczy delikatny szampon lub odżywka. Ten wyspecjalizowany polimerowy środek powierzchniowo czynny zapewnia doskonałe ukierunkowane odżywianie i właściwości antystatyczne podobne do innych quatów, ale z doskonałą łatwością rozczesywania i rozplątywania po zmoczeniu. Wyróżnia się wysokim poziomem połysku, jaki zapewnia, a także bardzo jedwabistym dotykiem zgłaszanym przez użytkowników podczas testów laboratoryjnych. Za wyjątkowe działanie tego składnika odpowiada niewątpliwie jego silikonowa część. Ponieważ jest rozpuszczalny w wodzie, można cieszyć się wzmacniającymi właściwościami polimeru silikonowego bez obawy, że się nagromadzi.

KWAS CYTRYNOWY – kwas oksypropanotrikarboksylowy, biała, bezwonna krystaliczna substancja o przyjemnym smaku. Rozpuszczalny w wodzie i etanolu. Szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, pozyskiwany z naturalnych źródeł roślinnych (cytryna, borówka brusznica itp.) lub fermentacji z cukru. Stosowany jest w preparatach kosmetycznych jako środek konserwujący, rozcieńczalnik, modyfikator pH, środek przeciwpieniący, środek chelatujący. Działa ściągająco, oczyszczająco i wybielająco na skórę. Wchodzi w skład kremów oczyszczających, depilatorów, płukanek do włosów, farb do włosów, kremów przeciwłupieżowych. Czasami stosowany jako regulator pH produktów kosmetycznych.

KWAS GLIKOLOWY – kwas tlenowo-octowy, α-hydroksykwas, czyli kwas owocowy. Najprostsza i najmniejsza pod względem masy cząsteczkowej cząsteczka spośród wszystkich alfa-hydroksykwasów. Bezbarwne przezroczyste kryształy rozpuszczają się w wodzie. Pozyskuje się go z surowców roślinnych, głównie z trzciny cukrowej. Przyspiesza złuszczanie zrogowaciałych komórek skóry. G. k. stosowany jest w preparatach do głębokiego oczyszczania skóry, redukcji zmarszczek, usuwania plam pigmentacyjnych, głównie w kosmetyce profesjonalnej. W zależności od przeznaczenia leku podaje się go częściowo zneutralizowany lub w postaci wolnej. W pierwszym przypadku są to produkty do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej, mleczka oczyszczające lub produkty do pielęgnacji wiotkiej skóry, likwidacji zmarszczek, rozjaśniania plam starczych. W drugim - produkty do peelingu, a stężenie wolnego kwasu może być różne i jest to wskazane w instrukcji, ponieważ określa stopień efektu peelingu. Może powodować reakcje uczuleniowe. Łatwo wchłania wodę, co jest często stosowane w preparatach kosmetycznych do regulacji pH.

KWAS MLEKOWY - kwas a-oksypropionowy, bezbarwne, higroskopijne kryształy. Rozpuszczalny w wodzie, acetonie. Otrzymywany z serwatki lub syntetycznie. Najważniejszy produkt metaboliczny organizmów żywych. W praktyce kosmetycznej jego rola jest podobna do innych α-hydroksykwasów – wpływa na procesy regeneracji i odnowy skóry, złuszczanie martwych komórek, nawilża skórę, normalizuje spowalniający z wiekiem proces regeneracji komórek naskórka; wzmaga syntezę glikozaminoglikanów i kolagenu w skórze właściwej. Mk. ma zdolność wzmacniania bariery lipidowej skóry poprzez zwiększanie syntezy linoleinianów-ceramidów. Zewnętrznie - poprawa cery, zwiększenie nawilżenia, elastyczności i jędrności skóry, spłycenie głębokości zmarszczek. MK normalizuje proces epitelializacji w przewodach wydalniczych gruczołów łojowych i ujściach mieszków włosowych, zmniejsza gęstość zaskórników i wielkość porów. Znajduje zastosowanie w pielęgnacji cery problematycznej i tłustej, w produktach oczyszczających i regenerujących, a także jako składnik nawilżający i wybielający. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E270.

SORBINIAN POTASU – kwas sorbinowy potasu, sól potasowa kwasu sorbinowego – biały proszek lub granulki, prawie bezwonny, smak neutralny. Konserwant aktywnie hamujący rozwój drożdży, bakterii, grzybów pleśniowych. Spowalnia jedynie rozwój mikroorganizmów i nie ma działania biobójczego. Wykazuje aktywność przeciwdrobnoustrojową dopiero przy pH poniżej 6,5. Może być pochodzenia naturalnego lub syntetycznego. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E202.

BENZOESAN SODU – sól sodowa kwasu benzoesowego, produkt w postaci białego krystalicznego proszku, bezwonny, o słodkawym smaku. Stosowany jest jako środek antyseptyczny i konserwujący w przemyśle spożywczym, medycznym i kosmetycznym, m.in. w pastach do zębów, kremach do twarzy itp. Nietoksyczny. BM zamienia się w niezdysocjowany kwas w roztworze wraz ze spadkiem pH. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E211.

Zapach jest perfumeryjny. Dokładnie tak to brzmi: do produktów kosmetycznych dodaje się substancje o przyjemnym zapachu, aby produkt końcowy również przyjemnie pachniał. Aromat w USA i perfumy w UE to ogólne określenie listy składników, która zawiera średnio 30-50 substancji chemicznych (ale może zawierać nawet 200 składników!). Jako ten składnik można stosować zarówno składniki naturalne, jak i syntetyczne. W kosmetykach naturalnych producenci stosują naturalne olejki eteryczne lub składniki olejków eterycznych.

ALKOHOL BENZYLOWY jest bezbarwną cieczą o przyjemnym zapachu. W stanie wolnym i w postaci złożonych estrów jest zawarty w niektórych olejkach eterycznych, na przykład jaśminu, hiacyntu itp. Stosowany jest w przemyśle perfumeryjnym - jako rozpuszczalnik, utrwalacz i substancja zapachowa. W Japonii może być używany bez ograniczeń i jest uważany za środek konserwujący. Jest to substancja zdolna do wywoływania reakcji alergicznych.

METHYLCHLOROISOTHIAZOLINONE / METHYLISOTHIAZOLINONE to mieszanina konserwantów, nietoksycznych składników antybakteryjnych, które wykazują szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i Gram-dodatnim, grzybom drożdżowym. W kosmetyce są szeroko stosowane jako konserwanty w produktach do włosów, pod prysznic i do kąpieli oraz w produktach do pielęgnacji skóry. Zgodnie z rozporządzeniem UE 1223/2009 i ТР TC 009/2011 dopuszczony jest do stosowania jako środek konserwujący w maksymalnym dopuszczalnym stężeniu 0,0015% dla mieszaniny 3:1. Metyloizotiazolinon jest szeroko stosowanym środkiem konserwującym; związane z reakcjami alergicznymi. Badania laboratoryjne komórek mózgowych ssaków pokazują również, że metyloizotiazolinon może działać neurotoksycznie.

METYLIZOTIAZOLINON jest bezbarwną cieczą o słabym zapachu. Środek konserwujący o szerokim spektrum działania przeciwko bakteriom jest mniej aktywny przeciwko grzybom. Zgodnie z Rozporządzeniem UE 1223\2009 i TR TS 009/2011 dopuszczony jest do stosowania jako środek konserwujący w maksymalnym dopuszczalnym stężeniu 2,5%. Dozwolone w Stanach Zjednoczonych. Znajduje zastosowanie we wszelkiego rodzaju produktach pieniących, emulsjach, lotionach, chusteczkach nawilżanych. Metyloizotiazolinon jest szeroko stosowanym środkiem konserwującym; związane z reakcjami alergicznymi. Badania laboratoryjne komórek mózgowych ssaków pokazują również, że metyloizotiazolinon może działać neurotoksycznie.

Glikol trietylenowy i PEG-4 (glikol polietylenowy) są polimerami alkoholu etylenowego. Glikol trietylenowy jest szczególnym łańcuchem o trzech ogniwach, natomiast PEG-4 jest polimerem o średniej liczbie czterech ogniw, ale może zawierać polimery od dwóch do ośmiu ogniw tlenku etylenu. Podobnie inne związki PEG, takie jak PEG-6, są mieszaninami i prawdopodobnie zawierają pewną ilość glikolu trietylenowego i PEG-4. Glikol trietylenowy to składnik zapachowy i środek zmniejszający lepkość w preparatach kosmetycznych, którego maksymalne stężenie użytkowe wynosi 0,08% w produktach do oczyszczania skóry.

Fenoksyetanol jest klarowną, bezbarwną oleistą cieczą o przyjemnym zapachu i palącym smaku. Produkt syntetyczny. Trudno rozpuszcza się w wodzie, olejach, dobrze rozpuszcza się w acetonie i glicerynie, dobrze miesza się z glikolem propylenowym. W kosmetyce - jako konserwant, składnik o działaniu antyseptycznym, lekko nawilżający, stosowany również jako repelent. F. jest skuteczny wobec bakterii Gram-ujemnych, ale słaby wobec grzybów i bakterii Gram-dodatnich. Połączenie parabenów i F. skutecznie hamuje rozwój bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, drożdży i pleśni, zapewniając zachowanie szerokiej gamy receptur. Istnieją sprzeczne dane dotyczące jego bezpieczeństwa. Największe obawy budzą przypadki niepożądanych reakcji skórnych i interakcji ze strony układu nerwowego u niemowląt. Obecnie FDA dopuszcza stosowanie tego składnika w kosmetykach, a także jako pośredni dodatek do żywności. Uważa się, że fenoksyetanol powoduje uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego u niemowląt. Jednak nie ma znanego znaczącego ryzyka dla matki lub innych zdrowych, niealergicznych osób dorosłych. Powinieneś unikać tej substancji chemicznej, jeśli jesteś: uczulony na nią, w ciąży, karmisz piersią, rozważasz zastosowanie u dziecka w wieku poniżej 3 lat. W takich przypadkach ryzyko przewyższa możliwe korzyści. Jednakże, jeśli jesteś zdrową osobą dorosłą bez historii kontaktowego zapalenia skóry, prawdopodobnie nie musisz się martwić narażeniem na kosmetyki w stężeniach poniżej 1%. Należy jednak uważać na nakładanie zbyt wielu produktów zawierających ten składnik, ponieważ może się on kumulować.

CAPRYLYL GLYCOL to emolient o właściwościach antybakteryjnych, który działa poprzez zmniejszenie aktywności wody. Stosowany jest jako niekonwencjonalny łagodny środek konserwujący lub substancja wzmacniająca przeciwbakteryjne działanie konserwantów. W niektórych przypadkach stosuje się go zamiast metyloparabenu i propyloparabenu. Stosowany jest w kosmetykach „organicznych” oraz kosmetykach dla dzieci.

Alkohol izopropylowy jest środkiem aromatyzującym i alkoholem. Wiadomo, że alkohol izopropylowy, znany również jako alkohol do wycierania, wysusza/napina skórę, gdy jest wymieniony wśród głównych składników (wyżej na liście składników); małe ilości w skądinąd dobrej formule nie stanowią problemu. Oprócz tego, że wysusza i uczula, ten rodzaj alkoholu może niszczyć powierzchniowe warstwy skóry. Wykonany jest z tej samej bazy olejowej, która była używana do tworzenia płyt gramofonowych. Główny składnik płynów niezamarzających. Powoduje zatrucie. Powoduje raka jamy ustnej, języka i gardła.

Syntetyczny fluoroflogopit, bardziej znany jako syntetyczna mika, to mieniący się proszek złożony z drobnych, błyszczących płatków. Mika jest jednym z głównych związków granitu i jest to nazwa nadana grupie podobnych minerałów krzemianowych, które razem tworzą mieniący się i warstwowy minerał. Jest szeroko stosowany w kosmetyce, zwłaszcza w makijażu, aby nadać efekt połysku. Syntetyczna mika nie ulega biodegradacji, ale jest uważana za przyjazną środowisku. Składa się z osadowych składników mineralnych, co oznacza, że tonie i osiada na dnie układu wodnego. Syntetyczny fluoroflogopit jest minerałem z domieszką fluoru, produkowanym w bardzo wysokich temperaturach i składającym się z arkuszy magnezowo-aluminiowo-krzemianowych luźno związanych potasem. Stwierdzono, że substancja ta występuje w postaci bardzo dużych ciężkich cząstek ze względu na dużą masę cząsteczkową. To właśnie ta wysoka masa cząsteczkowa sprawia, że idealnie nadaje się do zwiększania lepkości kompozycji oraz do stosowania jako wypełniacz (baza kosmetyczna). To właśnie duży rozmiar cząsteczek oznacza również, że substancja ta będzie przenikać przez skórę tylko w bardzo ograniczonym stopniu, uniemożliwiając organizmowi wchłonięcie wszelkich potencjalnie szkodliwych elementów, które są zawarte w tym składniku. Według Cosmetic Ingredient Review, jest on stosowany w produktach w wysokim stężeniu do 67% i został znaleziony w produktach takich jak lakier do paznokci, cień do powiek, błyszczyk do ust i eyeliner. Badania nad działaniem tego składnika na naskórek i okolice oczu przeprowadzone na ludziach wykazały, że nie jest on drażniący. Badania zarówno na osobach nie będących ludźmi, jak i na ludziach wykazały, że ten składnik nie powoduje uczuleń. Ze względu na duży rozmiar cząsteczek tego związku uważa się, że tylko bardzo ograniczona ilość substancji przeniknie przez skórę, co zapobiega wypłukiwaniu jonów fluoru i glinu do organizmu w jakiejkolwiek znaczącej ilości, a także powoduje Według Cosmetic Ingredient Review związek ten jest w dużej mierze biologicznie nieaktywny. Obecnie nie ma badań dotyczących ewentualnych właściwości rakotwórczych tego związku. Cosmetics Ingredient Review zaleca stosowanie składnika w stężeniach od 0,05 do 2% w aerozolach i od 0,6 do 67% w pudrach.

HEXYLCINNAMON ALDEHYDE - heksylocynamon, oleista żółta ciecz o zielonkawym odcieniu i kwiatowym zapachu przypominającym jaśmin. Służy do komponowania kompozycji perfumeryjnych, sztucznych olejków eterycznych, aromatów o różnym przeznaczeniu w stężeniu do 30%. AK jest substancją zdolną do wywoływania reakcji alergicznych.

LIMONEN - (4R)-1-metylo-4-(1-metyloetenylo)cykloheksen, bezbarwna przezroczysta ciecz o przyjemnym cytrusowym zapachu. Ma właściwości owadobójcze. Występuje w olejku pomarańczowym, prawie wszystkich owocach cytrusowych i wielu innych olejkach eterycznych. L. otrzymuje się w wyniku destylacji frakcyjnej mieszanin terpenów powstałych w procesie ich izolacji z cytrusowych olejków eterycznych. Stosowany jest w kompozycjach perfumeryjnych i zapachowych o różnym przeznaczeniu w stężeniu do 30%, jest substancją zdolną do wywoływania reakcji alergicznych. Zgodnie z Rozporządzeniem UE 1223/2009 i TR TC 009/2011 obecność L. w użytej kompozycji zapachowej musi być wskazana na etykiecie produktu kosmetycznego lub perfumeryjnego, jeżeli jego stężenie przekracza 0,001 v/v w produktach, które nie są wypłukanych i 0,01 wypłukanych produktów.

Siarczan sodu jest solą nieorganiczną. Panel ekspertów Cosmetic Ingredient Review (CIR) (Panel) dokonał przeglądu odpowiednich nowych danych dotyczących składnika. Panel oparł się na odpowiednich nowych danych, w tym na koncentracji użycia, oraz dokonał przeglądu danych z poprzedniego sprawozdania CIR. Panel stwierdził, że siarczan sodu jest bezpieczny w kosmetykach przy obecnych praktykach stosowania i przy stężeniach opisanych w niniejszej ocenie bezpieczeństwa, gdy jest formułowany jako "niedrażniący".

CHLOREK Sodu jest białą krystaliczną substancją o słonym smaku. Rozpuszcza się w wodzie. W kosmetyce stosowany jest jako środek antyseptyczny oraz regulator lepkości i aktywności jonowej roztworów. Znajduje zastosowanie w proszkach i eliksirach do zębów, balsamach, produktach pieniących, mydłach, solach do kąpieli.

BŁĘKITNY - syntetyczny barwnik niebieski anilinowy (Blue 1). Jest to mieszanina soli amonowych, sodowych i aluminiowych. Posiada silne właściwości antyseptyczne. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E 133. Zgodnie z rozporządzeniem UE 1223/2009 i TR CU 009/2011 może być stosowany w kosmetykach bez ograniczeń jako niebieski barwnik. CI 42090. FD&C Blue 1 to syntetyczny barwnik wytwarzany z ropy naftowej; barwnik ten jest zatwierdzony przez FDA do stosowania w żywności, farmaceutykach i kosmetykach.

Tlenek cyny znajduje się w wielu błyszczących produktach, ponieważ jest częścią błyszczącej formuły PET-free. Jest on uznawany za bezpieczny do stosowania w kosmetykach i nigdy nie używaliśmy jego wersji nano. Minerał jest prasowany z syntetycznym fluoroflogopitem lub borokrzemianem sodowo-wapniowym i pigmentami, aby uzyskać różne kolory i efekty wizualne, co pomaga stworzyć szeroką gamę doświadczeń musujących. Jest to nieorganiczny związek pochodzący z minerału znanego jako kasyteryt, który jest główną rudą cyny. Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa "kassíteros", które odnosi się do wysp na zachodnim wybrzeżu Europy, które w czasach przedromańskich znane były jako Cassiterides lub "Tin Islands" i dostarczały Europie cyny w epoce brązu.

TITANIUM DIOXIDE - dwutlenek tytanu, biała proszkowa substancja, biały nieorganiczny pigment. Chemicznie obojętny, nierozpuszczalny w wodzie, odporny na większość kwasów nieorganicznych, benzynę i olej, słabo rozpuszczalny w roztworach alkalicznych. Posiada właściwości półprzewodnikowe. W produkcji kosmetycznej stosuje się wysoko oczyszczony i drobno zdyspergowany D.t., który ma wysoki efekt kryjący, barwiący i opalizujący. Zdolny do odbijania promieni UV, jest skutecznym fizycznym filtrem UV. Aktywność fotochemiczna polega na zdolności do uwalniania niewielkich ilości tlenu i jego ponownego pochłaniania pod wpływem promieniowania UV. W ostatnich latach uzyskano mikronizowane cząstki D.T. mniejsze niż 200 nm. Wykazano, że zmniejszenie wielkości cząstek do 50 nm, a nawet niższych gwałtownie poprawia właściwości konsumpcyjne kosmetyków z D.T., są one przezroczyste po nałożeniu na skórę i nie pozostawiają białego nalotu, nawet jeśli jest to kosmetyk przeciwsłoneczny i stężenie pigmentu w nim jest wysokie. W zależności od warunków D.t. jest stosowany jako wypełniacz, jako biały pigment, jako dodatek fotoprotekcyjny w różnych produktach: kosmetykach dekoracyjnych, antyperspirantach, kremach ochronnych, balsamach do rąk itp. Może być stosowany w produktach kosmetycznych o kierunku "naturalnym".