Welcos Confume Argan Hair Shampoo

WODA jest jednym z głównych składników receptur większości produktów kosmetycznych: balsamów, szamponów, płukanek, różnego rodzaju emulsji, past do zębów, eliksirów itp. Zapewnia produktom niezbędną bazę, przezroczystość, lepkość, stężenie, kolor, rozpuszczalnik dla części składników kremu. Jakość wody podlega szczególnym wymaganiom w zakresie czystości mikrobiologicznej, składu chemicznego i właściwości organoleptycznych. Do oczyszczania wody stosuje się różne metody: filtrację, destylację, demineralizację, jonowymienne zmiękczanie wody itp. W produkcji wyrobów gotowych zaleca się stosowanie wody demineralizowanej, destylowanej, dejonizowanej, oczyszczonej specjalnymi metodami filtracji i mikrofiltracji z mineralnych sole, chlor i zanieczyszczenia mikrobiologiczne.

SODIUM, AMONIUM, MAGNESIUM ALKYL POLYOXYETYLENE SULPHATES - anionowe środki powierzchniowo czynne. Otrzymywany przez siarczanowanie oksyetylowanych (n = 2-4) alkoholi alifatycznych i zobojętnianie otrzymanego produktu wodorotlenkiem sodu (amonowym, magnezowym). W przeciwieństwie do analogów nieetoksylowanych charakteryzują się większą rozpuszczalnością w wodzie, co bezpośrednio zależy od stopnia oksyetylowania. Zawartość głównej substancji produktów rynkowych wynosi 25-70% maja. Dobrze rozpuszczają się w wodzie. Roztwory wodne są trwałe w obecności soli wapnia i magnezu. Dominujący rodzaj anionowych środków powierzchniowo czynnych stosowanych w produkcji środków pianotwórczych. Kompozycje na ich bazie są dobrze zagęszczane mono- i dietanoloamidami kwasów karboksylowych, tlenkami amin i innymi kosurfaktantami. Wysoka zdolność pieniąca i myjąca. Łączą się ze związkami polimerowymi, kondycjonującymi i biologicznie aktywnymi składnikami produktów higienicznych i są dobrze zmywane z włosów i skóry. A. typowym przedstawicielem jest sód, jednym z najczęściej spotykanych środków powierzchniowo czynnych jest etoksylowany laurylosiarczan sodu (sodium laureth sulfate).

AMONIUM LAURYSULPHATE jest anionowym środkiem powierzchniowo czynnym. Produkt neutralizacji zasiarczonych alkoholi alifatycznych wodorotlenkiem amonu. Stosowany jest w szamponach jako składnik powierzchniowo czynny i pieniący. Środek oczyszczający pochodzący z kokosa. Typ stosowany w produktach do pielęgnacji skóry i włosów jest prawie zawsze wytwarzany syntetycznie w laboratorium. Znajdziesz go głównie w środkach czystości takich jak detergenty, żele pod prysznic, szampony itp. Ammonium Laureth Sulfate jest dużą cząsteczką, więc nie może wnikać w skórę FYI, dlatego trudno jest znaleźć szampon bez siarczanów, który naprawdę oczyszcza tłuste włosy. Są zbyt delikatne i nie potrafią niczego usunąć. Nie chcesz jednak używać czegoś, co wysycha nawet trochę bardziej niż to konieczne. Generalnie środki powierzchniowo czynne z laurYL w nazwie SĄ zbyt ostre. Unikaj ich. Ale co z tymi z laurETH w nazwie, jak ammonium laureth sulfate? Są w idealnym miejscu. Są wystarczająco silne, aby oczyścić skórę ORAZ wystarczająco delikatne, aby jej nie wysuszyć ani nie podrażnić. Oczywiście, jeśli masz bardzo wrażliwą skórę, zawsze istnieje szansa, że ammonium laureth sulfate zbytnio Cię wysuszy. Ale dla 90% ludzi jest to całkowicie bezpieczne.

COCAMIDOPROPYL BETAINE to amfoteryczny środek powierzchniowo czynny. Pochodna amidów kwasów tłuszczowych oleju kokosowego. Przezroczysta, lekko lepka ciecz o jasnożółtym kolorze. Stabilny w środowisku kwaśnym i zasadowym w obecności soli wapnia i magnezu. Ma niską zdolność zagęszczania. W kompozycjach szamponów i innych środków pieniących występują kosurfaktanty o bardzo dobrych właściwościach myjących i pieniących. Działa łagodniej na skórę niż anionowe środki powierzchniowo czynne, w połączeniu z którym znacząco poprawiają się właściwości dermatologiczne finalnego produktu kosmetycznego. Może być stosowany w kosmetykach „naturalnych”.

Podobnie jak stearynian glikolu i stearynian glikolu SE, distearynian glikolu jest woskowatą substancją stałą o barwie białej do kremowej, stosowaną do kondycjonowania skóry, zagęszczania niektórych produktów kosmetycznych (takich jak kremy i balsamy) oraz zmniejszania przezroczystego lub przezroczystego wyglądu. kosmetyki, na przykład w kosmetykach. W szczególności distearynian glikolu jest często stosowany jako środek „perłujący” w płynach do mycia ciała, aby nadać formule perłowy wygląd, który wydaje się tak pociągający. Substancja chemiczna może pochodzić ze źródeł zwierzęcych (bydlęcych lub świńskich) lub ze źródeł roślinnych, takich jak olej sojowy i olej rzepakowy. Można go również otrzymać syntetycznie przez traktowanie kwasem stearynowym.

DIMETHYCON to silikonowy polimer liniowy, silikon. Lepka, oleista ciecz. Bezbarwne, przezroczyste, bezwonne ciecze. W zależności od masy cząsteczkowej lepkość D. zmienia się w szerokim zakresie wartości. Niskocząsteczkowe D. dobrze łączą się z olejami mineralnymi. Stosowany jest w produktach kosmetycznych jako składnik poprawiający strukturę i kompatybilność różnych składników w recepturze. Ma łagodne działanie ochronne na skórę. W kosmetycznych kremach do rąk, preparatach chroniących skórę, balsamach do opalania i produktach do pielęgnacji włosów tworzy nietłustą warstwę ochronną, która odpycha wodę i zawarte w niej substancje drażniące, jednocześnie pozwalając skórze oddychać. Stosowany jest w większości past samochodowych i meblowych ze względu na łatwość użycia, wysoki połysk przy minimalnym polerowaniu i silną warstwę hydrofobową. Stosowany również w wielu innych specjalistycznych preparatach, w tym w skrobiach aerozolowych i preparatach do kondycjonowania tkanin.

Trideceth-10 to ester glikolu polietylenowego (PEG) alkoholu tridecylowego z 10 jednostkami tlenku etylenu na cząsteczkę. Stosowany jest w różnych kosmetykach i środkach higieny osobistej jako środek powierzchniowo czynny i emulgator. PEGi są kontrowersyjnymi składnikami kosmetyków i produktów kosmetycznych, częściowo ze względu na ich zdolność do przenikania przez skórę i bycia wchłanianym przez organizm lub wspomagania innych substancji chemicznych i składników w absorpcji. Tridecet-10 może być wchłaniany przez skórę ze względu na małą masę cząsteczkową wynoszącą 10. Pomimo licznych obaw związanych z PEG-ami, ze względu na swoje różnorodne właściwości są one uznawane za składnik wielu produktów. W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Toxicology w 2005 roku, zatytułowanym "Safety assessment of polyethylene glycols (PEGs) and their derivatives used in cosmetic products", sformułowano następujący wniosek: "Biorąc pod uwagę wszystkie dostępne informacje na temat powiązanych związków oraz sposobu i mechanizmu działania, nie można było określić żadnych obaw dotyczących bezpieczeństwa w odniesieniu do tych punktów końcowych. Na podstawie dostępnych danych stwierdza się, że PEG-i o szerokim zakresie mas cząsteczkowych (od 200 do ponad 10 000), ich estry (lauryty, cetyry, cetearyniany, stearyniany i oleiniany) oraz estry kwasów tłuszczowych (lauryniany, dilaurany, stearyniany, distearyniany) są bezpieczne do stosowania w kosmetykach". PEGi nie są uważane za substancje drażniące lub uczulające, ale nie powinny być stosowane na uszkodzoną skórę. Trideceth-10 jest zatwierdzony przez FDA jako pośredni dodatek do żywności. Cosmetics Database uznaje Trideceth-10 za składnik o niskim stopniu zagrożenia, odnotowując jedynie obawy dotyczące toksyczności i podrażnienia układu narządów. Według badań opublikowanych w International Journal of Toxicology, PEG-i (w tym Trideceth-10) mogą zawierać szkodliwe zanieczyszczenia, m.in. tlenek etylenu, o którym wiadomo, że zwiększa częstość występowania raka macicy i piersi, a także białaczki i raka mózgu, zgodnie z wynikami eksperymentów zgłoszonymi przez National Toxicology Program; 1,4-dioxane, znany czynnik rakotwórczy; PAHs, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko wystąpienia raka piersi; ołów; żelazo; i arsen. Produkty i preparaty zawierające PEG nie powinny być stosowane na uszkodzoną lub podrażnioną skórę. Chociaż PEG są uważane za bezpieczne do stosowania miejscowego na zdrową skórę, badania wykazały, że pacjenci cierpiący na ciężkie oparzenia leczeni kremem przeciwbakteryjnym na bazie PEG; leczenie to spowodowało toksyczność nerek.

MONOETANOLAMIDY KWASU WĘGLOWEGO to niejonowe środki powierzchniowo czynne. Przezroczyste lub żółte lepkie ciecze. Rozpuścić w zimnej wodzie i rozpuszczalnikach organicznych. Roztwory wodne są stabilne w obecności kwasów, zasad i soli. Stabilizatory pianek i emulsji, zagęszczacze szamponów i kremów. Dyspergatory wosku. Przykładem jest kokamid monoetanoloamidu.

CHLOREK Sodu jest białą krystaliczną substancją o słonym smaku. Rozpuszcza się w wodzie. W kosmetyce stosowany jest jako środek antyseptyczny oraz regulator lepkości i aktywności jonowej roztworów. Znajduje zastosowanie w proszkach i eliksirach do zębów, balsamach, produktach pieniących, mydłach, solach do kąpieli.

Zapach jest perfumeryjny. Dokładnie tak to brzmi: do produktów kosmetycznych dodaje się substancje o przyjemnym zapachu, aby produkt końcowy również przyjemnie pachniał. Aromat w USA i perfumy w UE to ogólne określenie listy składników, która zawiera średnio 30-50 substancji chemicznych (ale może zawierać nawet 200 składników!). Jako ten składnik można stosować zarówno składniki naturalne, jak i syntetyczne. W kosmetykach naturalnych producenci stosują naturalne olejki eteryczne lub składniki olejków eterycznych.

GLIKOL POLIPROPYLENOWY – polimer glikolu propylenowego, bezbarwna lepka ciecz o słabym charakterystycznym zapachu, słodkawym smaku, która posiada właściwości higroskopijne. Nietoksyczny w małych dawkach. Estry P. są szeroko stosowane jako składniki bazowe układów emulsyjnych. Ekstrakt do surowców roślinnych. Może wykazywać właściwości konserwujące ze względu na wpływ na siłę jonową wody.

POLYQUATERNIUM-10 jest kationową pochodną hydroksyetylocelulozy. Biały lub żółtawy sypki proszek, łatwo dyspergujący i rozpuszczalny w wodzie. Ogrzewanie (40 - 70 °) i wysoka prędkość ścinania promują rozpuszczanie. Czas hydratacji polimeru zależy od temperatury i prędkości mieszania. Jest stosowany jako środek kondycjonujący w produktach do pielęgnacji włosów i skóry. Wykazuje dobrą kompatybilność z szeroką gamą anionowych i amfoterycznych środków powierzchniowo czynnych. Stosowany w szamponach zapewnia doskonałe właściwości kondycjonujące, poprawiając rozczesywanie mokrych i suchych włosów, nadając im połysk i bujność, jednocześnie zachowując loki i ułatwiając stylizację. W odżywkach do spłukiwania i bez spłukiwania oraz produktach do stylizacji, P. kondycjonuje i poprawia podatność włosów na układanie. W przypadku stosowania w preparatach do pielęgnacji skóry i ciała, takich jak balsamy i kremy do golenia, dezodoranty, antyperspiranty, żele pod prysznic itp. P. dzięki wysokiej substancji do keratyny daje skórze uczucie gładkości i jedwabistości. Poziom wprowadzenia wynosi 0,1 - 0,8%, w zależności od przeznaczenia produktu.

Kopolimer styrenowo-akrylowy to łańcuch polimerowy składający się ze styrenu i akrylanu, który dodawany jest do kosmetyków w celu nadania im koloru. Istnieje problem zanieczyszczenia tego składnika i składników pokrewnych. Kopolimer styren/akrylan jest syntetycznym polimerem stosowanym jako środek błonotwórczy w kosmetykach i produktach do pielęgnacji ciała, który ma właściwości kryjące i znajduje się w różnych recepturach, w tym dla filtrów przeciwsłonecznych i innych balsamów. Kopolimer styrenu z akrylanami zawiera duże cząsteczki, które nie przenikają przez skórę. W kosmetykach i środkach higieny osobistej kopolimer akrylanowy oraz pokrewne kopolimery i polimery są stosowane w szerokiej gamie produktów.

Polyquaternium 7 to środek antystatyczny i środek tworzący film, który znajduje się głównie w produktach do pielęgnacji włosów, takich jak szampony, odżywki i lakiery do włosów, ale można go również znaleźć w mydłach i środkach czyszczących do kąpieli. Zapobiega gromadzeniu się ładunków elektrostatycznych i tworzy na łodydze włosa cienką powłokę, która jest wchłaniana przez włosy, uniemożliwiając wchłanianie wilgoci i tworząc puszące się włosy. W kosmetyce i pielęgnacji osobistej jest stosowany w wielu produktach, w tym w szamponach, odżywkach do włosów i innych produktach do włosów, mydłach do kąpieli i detergentach.

OLEJ ARGANA - tłusty olej z nasion drzewa żelaznego (Arganiaspinosa L. Skeel). Otrzymywany przez naciśnięcie. Żółta ciecz o specyficznym zapachu i smaku. Zawiera do 45% oleinowego i do 35% linolowego kwasu tłuszczowego, karotenoidy, kwas ferulowy, sterole, polifenole, witaminę E, skwalen. Spowalnia proces starzenia się skóry, sprzyja odmłodzeniu. Doskonale się wchłania, zmiękcza skórę, chroni przed wysuszeniem i podrażnieniami. Przyczynia się do gojenia się ran, drobnych ran, oparzeń. Wygładza płytkie zmarszczki, napina skórę twarzy. Zmniejsza obrzęki i stany zapalne, pobudza krążenie krwi. Nadaje się do każdego rodzaju skóry, a także do pielęgnacji włosów i paznokci, masażu, profilaktyki rozstępów.

DINODIUM EDTA – sól disodowa diwodorku etylenodiaminotetraoctanu, substancja kompleksująca. Tworzy silne kompleksy z kationami metali ciężkich, usuwając je ze „środowiska wodnego”. Stosowany jest w kosmetyce do produkcji preparatów do pielęgnacji skóry i włosów do zmiękczania środowiska wodnego, wiązania jonów metali dwuwartościowych, przede wszystkim wapnia i magnezu. Sam EDTA DISODOWY ma niską toksyczność. Jeśli technologia produkcji zostanie naruszona, może potencjalnie zawierać dioksan, który jest najsilniejszym czynnikiem rakotwórczym. Ponadto, ponieważ wiąże się z jonami metali, zapobiega gromadzeniu się metali na skórze, skórze głowy lub włosach. Ponieważ jednak disodowy EDTA działa również jako środek wzmacniający wchłanianie produktu, należy zachować ostrożność w przypadku całej formuły, jeśli zawiera jakiekolwiek inne potencjalnie szkodliwe substancje chemiczne/składniki, które mogą swobodnie wchłaniać się w skórę poprzez „pomoc” disodowego EDTA. Na marginesie: chociaż disodowy EDTA jest zatwierdzony do użytku komercyjnego przez społeczeństwo, kilka krajów, w tym Australia i niektóre części Europy, zakazało stosowania tego składnika ze względu na potencjalne problemy zdrowotne wynikające z nadmiernego narażenia. Dla większości ludzi produkty zawierające sól wapniowo-disodową EDTA wydają się być bezpieczne. Chociaż wiele pakowanych produktów spożywczych zawiera ten środek konserwujący, szybkość wchłaniania doustnej soli wapniowo-disodowej EDTA jest minimalna. Twój przewód pokarmowy faktycznie wchłania nie więcej niż 5%

ALOE (Aloe) to rodzaj roślin z rodziny Asphodelaceae, który obejmuje ponad 200 gatunków. Występowanie: Afryka Wschodnia i Południowa, Ameryka Środkowa i Łacińska, chociaż niektóre gatunki z rodzaju Aloe występują w basenie Morza Śródziemnego i niektórych obszarach Indii. Soczyste rośliny drzewiaste, krzewiaste lub zielne są wieloletnie. Liście są mięsiste, u wielu gatunków pokryte woskiem i kolczastymi naroślami na krawędziach. Aloes podobny do drzewa, który jest uprawiany jako roślina doniczkowa, nazywany jest stulatkiem. Surowce dla przemysłu kosmetycznego pozyskiwane są głównie z roślin obecnego gatunku Aloe, będącego synonimem Aloe Vera, czyli Aloe Barbadensis (Aloe Barbadensis Miller). Sok uzyskany ze świeżych liści poprzez wyciskanie pod prasą zawiera enzymy, witaminy, śluzy i inne polisacharydy, prostaglandyny, substancje antracenopodobne, glikoproteiny, flawonoidy, związki fenolowe, enzymy, gorycz, żywice, związki hormonopodobne, niewielką ilość olejek eteryczny. Oprócz trywialnych polisacharydów występują również mukopolisacharydy, glikoproteiny składające się z różnych cukrów, w tym acetylowana mannoza, kwas askorbinowy, witaminy z grupy B, kwas foliowy, karoteny, cholina, K, Ca, Mg, Zn, Cu. Wśród nich ważne są glikozydy antrachinonowe, których mieszanina, częściowo w stanie wolnym, a głównie w stanie związanym, nazywana jest aloiną. Ma działanie lecznicze, bakteriobójcze, tonizujące. Ekstrakt z liści zawiera cały kompleks substancji aktywnych charakterystycznych dla tego gatunku. Zmiękcza skórę, łagodzi podrażnienia. Wspomaga gojenie, działa przeciwzapalnie. Działa antyalergicznie i przeciwzapalnie, przyspiesza procesy regeneracji w organizmie, chroni przed wolnymi rodnikami i zwiększa syntezę kolagenu, stymuluje procesy metaboliczne, uelastycznia i nawilża skórę. Szczególnie polecany jest do stosowania w preparatach do cery wrażliwej, przeciw wypryskom trądzikowym, tłustemu łojotokowi i łupieżowi, przeciw wypadaniu włosów. Badania nad aloesem były prowadzone wspólnie przez NTP (National Toxicology Program) i Narodowe Centrum Badań Toksykologicznych FDA przez dwa lata. W wyniku badań naukowych stwierdzono, że ekstrakt z całych surowych liści Aloe vera ma działanie rakotwórcze i powoduje nowotwory jelita grubego u szczurów doświadczalnych. Jaka jest różnica między przetworzonym a surowym aloesem? W procesie przetwarzania z liści aloesu usuwane są niektóre składniki, w tym antrachinony, które zapewniają działanie przeczyszczające aloesu.

KWAS CYTRYNOWY – kwas oksypropanotrikarboksylowy, biała, bezwonna krystaliczna substancja o przyjemnym smaku. Rozpuszczalny w wodzie i etanolu. Szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, pozyskiwany z naturalnych źródeł roślinnych (cytryna, borówka brusznica itp.) lub fermentacji z cukru. Stosowany jest w preparatach kosmetycznych jako środek konserwujący, rozcieńczalnik, modyfikator pH, środek przeciwpieniący, środek chelatujący. Działa ściągająco, oczyszczająco i wybielająco na skórę. Wchodzi w skład kremów oczyszczających, depilatorów, płukanek do włosów, farb do włosów, kremów przeciwłupieżowych. Czasami stosowany jako regulator pH produktów kosmetycznych.

Lauryl Glucoside jest jednym z najlepszych składników, które mogą być stosowane w produktach do pielęgnacji skóry i włosów. Lauryl Glucoside jest środkiem powierzchniowo czynnym pochodzącym z naturalnych źródeł. Jest to środek pieniący, który nie tylko daje dobrą pianę, ale jest również skutecznym detergentem. Znajduje się w wielu produktach do pielęgnacji skóry, takich jak środki czyszczące, nawilżające itp. Glukozyd laurylowy jest również obecny w przyjaznych dla środowiska środkach piorących. Oprócz tego, że jest łagodny dla skóry i włosów, glukozyd laurylowy jest również biodegradowalny. Oznacza to, że łatwo rozkłada się w przyrodzie i nie powoduje zanieczyszczeń. Glukozyd laurylowy jest otrzymywany przez połączenie cukru z naturalnego źródła, takiego jak kukurydza, i alkoholu tłuszczowego. Alkohol tłuszczowy pochodzi najczęściej z oleju palmowego, kokosowego itp. Ale tańsze wersje alkoholu tłuszczowego można też uzyskać z produktów petrochemicznych. Przeczytaj etykietę, aby dowiedzieć się, czy jest to wegański lub naturalny glukozyd laurylowy. Glukozyd laurylowy jest uważany za całkiem bezpieczny dla Twojej skóry, ponieważ jest to bardzo łagodny środek powierzchniowo czynny, który stwarza niewielkie lub żadne ryzyko podrażnienia. W rzeczywistości, dlatego jest on włączony do produktów pielęgnacyjnych przeznaczonych do skóry wrażliwej. Wiele agencji takich jak Safe Cosmetics Database, baza GoodGuide, EcoCert czy Organic Food Federation uważa glukozyd laurylowy za bezpieczny składnik. Znajduje się nawet na liście CIR bezpiecznych składników kosmetyków.

Środek czyszczący na bazie aminokwasów, który jest opisywany jako niezwykle łagodny i ma doskonałą zdolność pienienia się. Może również zmniejszyć szorstkość i pozostałości po silniejszych środkach powierzchniowo czynnych, takich jak SLS lub mydła z kwasami tłuszczowymi.

METHYLCHLOROISOTHIAZOLINONE / METHYLISOTHIAZOLINONE to mieszanina konserwantów, nietoksycznych składników antybakteryjnych, które wykazują szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i Gram-dodatnim, grzybom drożdżowym. W kosmetyce są szeroko stosowane jako konserwanty w produktach do włosów, pod prysznic i do kąpieli oraz w produktach do pielęgnacji skóry. Zgodnie z rozporządzeniem UE 1223/2009 i ТР TC 009/2011 dopuszczony jest do stosowania jako środek konserwujący w maksymalnym dopuszczalnym stężeniu 0,0015% dla mieszaniny 3:1. Metyloizotiazolinon jest szeroko stosowanym środkiem konserwującym; związane z reakcjami alergicznymi. Badania laboratoryjne komórek mózgowych ssaków pokazują również, że metyloizotiazolinon może działać neurotoksycznie.