Dentissimo Complete Care

WODA jest jednym z głównych składników receptur większości produktów kosmetycznych: balsamów, szamponów, płukanek, różnego rodzaju emulsji, past do zębów, eliksirów itp. Zapewnia produktom niezbędną bazę, przezroczystość, lepkość, stężenie, kolor, rozpuszczalnik dla części składników kremu. Jakość wody podlega szczególnym wymaganiom w zakresie czystości mikrobiologicznej, składu chemicznego i właściwości organoleptycznych. Do oczyszczania wody stosuje się różne metody: filtrację, destylację, demineralizację, jonowymienne zmiękczanie wody itp. W produkcji wyrobów gotowych zaleca się stosowanie wody demineralizowanej, destylowanej, dejonizowanej, oczyszczonej specjalnymi metodami filtracji i mikrofiltracji z mineralnych sole, chlor i zanieczyszczenia mikrobiologiczne.

SORBIT to sześcioatomowy alkohol alifatyczny, biała krystaliczna substancja o słodkim smaku. Występuje w wodorostach, soku z jarzębiny i owocach bogatych w skrobię. Higroskopijny. W kosmetyce stosowany jest jako składnik nawilżający, który znacząco wpływa na konsystencję produktu, nadając mu szczególną miękkość, plastyczność i aksamitność w dotyku. W recepturach zastępuje glicerynę, glikole. Wprowadzane są kremy nawilżające, maski, pudry w płynie, bazy pod makijaż, pasty do zębów, płyny po goleniu, dezodoranty, antyperspiranty, róże, szampony. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E420.

Uwodniona krzemionka pochodzi z uwodnionej formy krzemu. Czy wiesz, że krzemionka jest substancją, która stanowi dużą część skorupy ziemskiej? Najbardziej rozpowszechnioną formą krzemionki, którą możesz znać, jest piasek! Ale uwodniona wersja dwutlenku krzemu jest substancją używaną w wielu przedmiotach codziennego użytku, takich jak powlekanie papieru i tekstyliów. Jest również bardzo prawdopodobne, że ten składnik znajdziesz w swojej łazienkowej apteczce w niektórych produktach codziennego użytku. Uwodniona krzemionka jest powszechnym składnikiem wielu produktów higieny osobistej, w tym kosmetyków i past do zębów. Jest środkiem ściernym, chłonnym i wypełniającym w preparatach do higieny osobistej i jest całkowicie bezpieczny w stosowaniu w pastach do zębów. Główną zaletą uwodnionej krzemionki jest jej ścieralność. Inną użyteczną właściwością uwodnionej krzemionki jest jej zdolność czyszcząca. Jeśli wybierzesz pastę do zębów z uwodnioną krzemionką lub innymi składnikami ściernymi, upewnij się, że ma ona pieczęć American Dental Association (ADA) na tubie. ADA przyznaje pastę do zębów z tym uszczelniaczem tylko wtedy, gdy ma on względną ścieralność zębiny 250 lub mniej. Oznacza to, że przy regularnym codziennym stosowaniu i prawidłowym szczotkowaniu pasta nie ściera zębów. Gdy znajdziesz tę pieczęć na swojej ulubionej paście do zębów, potwierdzasz, że jest skuteczna i bezpieczna. W zależności od konkretnego materiału i preparatu, uwodniona krzemionka może być stosowana jako zagęszczacz do żelowej pasty do zębów, łagodny środek ścierny do czyszczenia lub jako środek wybielający w paście do zębów. Krzemionka jest krystaliczna, ponieważ występuje naturalnie. Piasek i obsydian to powszechne formy. Piasek jest podgrzewany węglanem sodu i rozpuszczany w wodzie, tworząc ciekły krzemian sodu. Ciekły krzemian sodu jest mieszany z kwasem i wytrącany w celu wytworzenia uwodnionej krzemionki, która jest białym, bezwonnym i pozbawionym smaku proszkiem. Uwodniona krzemionka jest następnie mielona i, w zależności od wielkości cząstek materiału, może być wykorzystywana do różnych zastosowań. Uwodniona krzemionka ma długą historię bezpiecznego stosowania jako składnik żywności. Wymienione jako ogólnie bezpieczne przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA).

Ksylitol jest alkoholem pięcioatomowym. Bezbarwne higroskopijne kryształy. Ma słodki smak (dwukrotnie słodszy od sacharozy), nie jest wchłaniany przez organizm człowieka. Rozpuszczalny w wodzie, metanolu, etanolu, glikolach, nierozpuszczalny w estrach, węglowodorach, propanolu, butanolu. Otrzymuje się go w wyniku redukcji ksylozy przy użyciu odpadów rolniczych i drewna liściastego. K, oraz ksylitan (1,4-anhydryd ksylitolu) są stosowane w przemyśle papierniczym oraz w produkcji celofanu, żywic alkidowych, lakierów, klejów. W produkcji kosmetycznej K. lub jego pochodna ksylitan są czasami stosowane jako substytut gliceryny. Jest zarejestrowany jako dodatek do żywności E967.

Gliceryna - 1,2,3-propanotriol, trójatomowy alkohol, lepka, bezbarwna, bezwonna ciecz o słodkim smaku, łatwo mieszająca się z wodą i etanolem w dowolnych proporcjach. Główny składnik tłuszczów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Charakteryzuje się wysoką higroskopijnością i dlatego jest stosowany wyłącznie w postaci rozcieńczonej. Może wchłonąć do 40% wody z powietrza w stosunku do masy początkowej. G. dodaje się do kosmetyków (kremów i żeli) częściowo w celu zmniejszenia parowania wody. W małych stężeniach nawilża skórę, w dużych stężeniach (powyżej 30%) - wysusza, a także działa antyseptycznie. Popularne ekstrakty roślinne wodno-gliceryna. Gliceryna jest składnikiem odbudowującym skórę, czyli substancją naturalnie występującą w skórze, pomagającą przywrócić jej równowagę i nawilżenie.

PEG-32 jest polimerem glikolu polietylenowego z 32 jednostkami monomerycznymi przyłączonymi do łańcucha polimerowego. Jest to związek o małej masie cząsteczkowej, rozpuszczalny w wodzie. Zawiera różne grupy chemiczne takie jak -H+ i -OH-, dzięki czemu cząsteczka jest kompatybilna z innymi grupami. I taka pozytywna interakcja sprawia, że jest to odpowiedni rozpuszczalnik. Ma również właściwości rozpuszczania innych substancji w produkcie kosmetycznym. PEG-32 jest stosowany jako rozpuszczalnik i humektant w produktach kosmetycznych. Posiada w strukturze jak wspomniano wcześniej różne grupy chemiczne, które przyciągają cząsteczki wody z otoczenia i zatrzymują ją dla skóry. Tworzy na skórze cienką warstwę, łatwo zatrzymuje wilgoć i pomaga chronić skórę przed odwodnieniem spowodowanym utratą wilgoci. Chroni również skórę przed czynnikami zewnętrznymi, takimi jak toksyny, zanieczyszczenia i bakterie. Kondycjonuje skórę i sprawia, że jest ona zdrowa. Podobnie działa na włosy, pomaga im zachować miękkość, jedwabistość i połysk. Stosowany jest również jako rozpuszczalnik do rozpuszczania innych składników produktu. Poprawia również teksturę i stabilność produktu. Stosowany jest w żelach, kremach, balsamach, szamponach, odżywkach, nawilżaczach i innych produktach do pielęgnacji ciała.

KARBOKSYMETYLOCELULOZA (CMC) jest eterem celulozy, produktem jego interakcji z kwasem monochlorooctowym. Jeden z najczęściej spotykanych hydrokoloidów. Biała sproszkowana substancja bez zapachu i smaku. Otrzymywany jako produkt uboczny przetwarzania bawełny. Na rynku dostępnych jest kilka rodzajów karboksymetylocelulozy (CMC), różniących się między sobą stopniem oczyszczenia i lepkością. Dobrze rozpuszczalny w wodzie, bezwonny, nietoksyczny, odporny na oleje zwierzęce/roślinne i jasne światło. Główną właściwością K. jest zdolność do tworzenia bardzo lepkiego roztworu koloidalnego po zmieszaniu z zimną wodą, który nie traci swojej lepkości przez długi czas, a po zmieszaniu z gorącą wodą - żelu. KMC jest termostabilny, nie rozkłada się podczas gotowania, jest odporny na działanie zasad, ale może depolimeryzować w obecności kwasów (pH 3). Hydroliza kwasowa zachodzi szczególnie szybko podczas ogrzewania. KMC jest kompatybilny z gliceryną, glikolem propylenowym, skrobią, eterami celulozy, pektyną, alkoholem poliwinylowym, trietanoloaminą i krzemianem sodu, ale jest tylko częściowo kompatybilny z karagenem, tragakantą, żelatyną i kazeiną. CMC rozpuszcza się w gorącej glicerolu iw rozcieńczonych roztworach etanolu (nie więcej niż 50%). Posiada właściwości emulgujące, zagęszczające, pianotwórcze, stabilizujące, zmiękczające, żelujące, błonotwórcze. Może być dobrym zamiennikiem żelatyny, gliceryny, skrobi. CMC dodaje się do każdego rodzaju mydła jako stabilizator pienienia. Sól sodowa KMC ma największe znaczenie w produkcji kosmetyków. Szeroko stosowany w pastach do zębów, kremach i maskach kosmetycznych, szamponach, kremach do golenia, odżywkach do włosów, produktach do kąpieli itp. Wykorzystywane są również w przemyśle spożywczym. Nietoksyczny.

Sodium Lauryl Sarcosinate jest anionowym środkiem powierzchniowo czynnym. Przezroczysta ciecz o słabym specyficznym zapachu, gorzkim smaku. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie, olejach mineralnych, płynach krzemoorganicznych. Rozpuszczalny w wodzie, silikonach, glicerynie, węglowodorach. Roztwory są stabilne w obecności soli wapnia i magnezu, nadtlenku wodoru. Piana jest najbardziej stabilna przy pH 5,5 - 6,0. Posiada właściwości przeciw próchnicy. Hamuje działanie bakterii kwasu mlekowego w jamie ustnej w stężeniu 0,3%. Nie wpływa na skórę i błony śluzowe. Znajduje zastosowanie w kompozycjach past do zębów, produktach oczyszczających do skóry i włosów.

Hydroksyapatyt jest składnikiem kości, który występuje również w skałach i koralach morskich. Chirurdzy plastyczni wykorzystują implanty hydroksyapatytowe z koralowca morskiego do rekonstrukcji twarzy, ponieważ struktura i skład chemiczny są niemal identyczne z hydroksyapatytem ludzkiej kości. Po wszczepieniu do ciała syntetyczny implant jest akceptowany przez organizm; ze względu na jego porowatą naturę następuje normalna integracja tkanek. Implanty hydroksyapatytowe z koralowca morskiego są całkowicie nieimmunogenne i nie powodują reakcji alergicznych ze względu na wysoką temperaturę stosowaną do tworzenia struktur. Oprócz implantów z hydroksyapatytem litym, istnieje również pasta hydroksyapatytowa do wstrzykiwania (lub mazania). W przeciwieństwie do stałych implantów hydroksyapatytowych, pasta jest nieporowata, więc nie dochodzi do wrastania kości i tkanek miękkich. Nie ma ostrzeżeń dotyczących faktycznego bezpieczeństwa hydroksyapatytu, chociaż każdy zabieg chirurgiczny lub wprowadzenie obcego materiału do organizmu niesie ze sobą ryzyko. Hydroksyapatyt jest jednak elementem naturalnym (70% kości składa się z tego organicznego minerału) i jest uważany za bezpieczny w stosowaniu.

Fenoksyetanol jest klarowną, bezbarwną oleistą cieczą o przyjemnym zapachu i palącym smaku. Produkt syntetyczny. Trudno rozpuszcza się w wodzie, olejach, dobrze rozpuszcza się w acetonie i glicerynie, dobrze miesza się z glikolem propylenowym. W kosmetyce - jako konserwant, składnik o działaniu antyseptycznym, lekko nawilżający, stosowany również jako repelent. F. jest skuteczny wobec bakterii Gram-ujemnych, ale słaby wobec grzybów i bakterii Gram-dodatnich. Połączenie parabenów i F. skutecznie hamuje rozwój bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, drożdży i pleśni, zapewniając zachowanie szerokiej gamy receptur. Istnieją sprzeczne dane dotyczące jego bezpieczeństwa. Największe obawy budzą przypadki niepożądanych reakcji skórnych i interakcji ze strony układu nerwowego u niemowląt. Obecnie FDA dopuszcza stosowanie tego składnika w kosmetykach, a także jako pośredni dodatek do żywności. Uważa się, że fenoksyetanol powoduje uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego u niemowląt. Jednak nie ma znanego znaczącego ryzyka dla matki lub innych zdrowych, niealergicznych osób dorosłych. Powinieneś unikać tej substancji chemicznej, jeśli jesteś: uczulony na nią, w ciąży, karmisz piersią, rozważasz zastosowanie u dziecka w wieku poniżej 3 lat. W takich przypadkach ryzyko przewyższa możliwe korzyści. Jednakże, jeśli jesteś zdrową osobą dorosłą bez historii kontaktowego zapalenia skóry, prawdopodobnie nie musisz się martwić narażeniem na kosmetyki w stężeniach poniżej 1%. Należy jednak uważać na nakładanie zbyt wielu produktów zawierających ten składnik, ponieważ może się on kumulować.

CAPRYLYL GLYCOL to emolient o właściwościach antybakteryjnych, który działa poprzez zmniejszenie aktywności wody. Stosowany jest jako niekonwencjonalny łagodny środek konserwujący lub substancja wzmacniająca przeciwbakteryjne działanie konserwantów. W niektórych przypadkach stosuje się go zamiast metyloparabenu i propyloparabenu. Stosowany jest w kosmetykach „organicznych” oraz kosmetykach dla dzieci.

ETHYLHEXYLGLYCERIN to monoalkilowy eter glicerolu, bezbarwna ciecz. Jeden z najsilniejszych „zielonych” konserwantów, porównywalny siłą do analogów parabenu. Kolejną zaletą jest nieformalny odwodorniacz. Może być stosowany w szerokim zakresie pH. Pozyskuje się go z różnych zbóż. Jego budowa chemiczna jest podobna do eterów alkilowo-gliceryny, które mają działanie przeciwdrobnoustrojowe. W kosmetyce polecany jako składnik wielofunkcyjny, który jest: dodatkiem zmiękczającym w produktach do pielęgnacji skóry; poprawia właściwości dotykowe emulsji dodatku; dezodorant, dodatek szczególnie aktywny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, dodatek wzmacniający działanie innych środków przeciwdrobnoustrojowych, takich jak glikole i alkohole kosmetyczne. Emostretch, który pomaga nawilżyć skórę. Jest stosowany jako utrwalacz smaku. Syntetyczna substancja podobna do naturalnych estrów alkilogliceroli, które występują w tkankach ludzkich i zwierzęcych. Wielofunkcyjny składnik kosmetyków. Substancja czynna do dezodorantów.

Olivoyloglutaminian sodu jest solą sodową kwasu olivoyloglutaminowego. Odpowiada to na ogół formule. Oliwoiloglutaminian sodu jest solą sodową amidu powstałego w wyniku reakcji chlorku oliwoilu i kwasu glutaminowego. Poszukiwanie emulgatorów bez PEG doprowadziło do stworzenia nowych klas składników bazowych, a jedną z nich jest ten przyjazny dla skóry i środowiska OLIVOIL Sodium Glutamate. Zalety składnika: - Wysoka kompatybilność ze skórą, odpowiednia zarówno dla skóry wrażliwej jak i dziecięcej; - Ochrona, łagodzenie i przywracanie funkcjonalności skóry. W kosmetyce stosowany jest w kosmetykach tonizujących, żelach pod prysznic, szamponach, balsamach do włosów.

Zapach perfum. Jest dokładnie tak, jak brzmi: do produktów kosmetycznych dodaje się przyjemnie pachnące substancje, aby produkt końcowy również ładnie pachniał. Zapach w USA i perfumy w UE to ogólny termin dla listy składników, która średnio składa się z 30-50 substancji chemicznych (ale może zawierać nawet 200 składników!). Jako ten składnik mogą być stosowane zarówno składniki naturalne, jak i syntetyczne. W kosmetykach naturalnych producenci stosują naturalne olejki eteryczne lub składniki olejków eterycznych.

GLIKOL POLIPROPYLENOWY – polimer glikolu propylenowego, bezbarwna lepka ciecz o słabym charakterystycznym zapachu, słodkawym smaku, która posiada właściwości higroskopijne. Nietoksyczny w małych dawkach. Estry P. są szeroko stosowane jako składniki bazowe układów emulsyjnych. Ekstrakt do surowców roślinnych. Może wykazywać właściwości konserwujące ze względu na wpływ na siłę jonową wody.

Zdravets to niewielka bylina rosnąca na skalistym podłożu na dużych i średnich wysokościach. Od wieków roślina ta kojarzona jest w bułgarskich tradycjach i zwyczajach ludowych jako symbol długiego życia, dobrobytu, szczęśliwego powrotu i odmłodzenia. Olejek eteryczny uzyskany z rośliny ma działanie łagodzące, dezodorujące i tonizujące. Może pomóc w zrównoważeniu różnych typów skóry: tłustej, suchej, mieszanej i starzejącej się. Może pomóc wygładzić zmarszczki, jak również pomóc oczyścić zaskórniki i trądzik. Olejek geraniowy ma pewne korzystne właściwości, ale może być również czynnikiem uczulającym skórę ze względu na lotne składniki aromatyczne. Olejek i konkrety mają przyjemny owocowo-kwiatowo-drzewny zapach. M.z. zawiera dużą ilość wosków roślinnych. Główne składniki: terpinolen i terpineol, linalol, geraniol, ?-elemenol, germakron, substancje woskowe. W składzie znajduje się 47-52% germakronu, który ma trwały kwiatowo-trawiasty zapach, będący podstawą aromatu olejku. Skład węglowodorów seskwiterpenowych stanowi około 90% całości oleju. Tradycyjne składniki olejków geraniowych, takie jak linalool, cytronellol i geraniol są obecne w niewielkich ilościach. M.Z. jest z powodzeniem stosowany w perfumerii jako utrwalacz nut owocowych i drzewnych z nutą zapachu różanego. Wprowadzenie M.Z. do kompozycji perfumeryjnej nawet w małych dawkach (1%) jest wysoce skuteczne. Ze względu na stymulujące, bakteriobójcze i fotoprotekcyjne działanie M.z., jest on stosowany w produktach kosmetycznych do pielęgnacji skóry. Z kolei ekstrakt z geranium jest bardzo dobrym antyoksydantem dla skóry, a wyekstrahowane części są na ogół bezwonne, co stwarza minimalne ryzyko wrażliwości.

ALOE (Aloe) to rodzaj roślin z rodziny Asphodelaceae, który obejmuje ponad 200 gatunków. Występowanie: Afryka Wschodnia i Południowa, Ameryka Środkowa i Łacińska, chociaż niektóre gatunki z rodzaju Aloe występują w basenie Morza Śródziemnego i niektórych obszarach Indii. Soczyste rośliny drzewiaste, krzewiaste lub zielne są wieloletnie. Liście są mięsiste, u wielu gatunków pokryte woskiem i kolczastymi naroślami na krawędziach. Aloes podobny do drzewa, który jest uprawiany jako roślina doniczkowa, nazywany jest stulatkiem. Surowce dla przemysłu kosmetycznego pozyskiwane są głównie z roślin obecnego gatunku Aloe, będącego synonimem Aloe Vera, czyli Aloe Barbadensis (Aloe Barbadensis Miller). Sok uzyskany ze świeżych liści poprzez wyciskanie pod prasą zawiera enzymy, witaminy, śluzy i inne polisacharydy, prostaglandyny, substancje antracenopodobne, glikoproteiny, flawonoidy, związki fenolowe, enzymy, gorycz, żywice, związki hormonopodobne, niewielką ilość olejek eteryczny. Oprócz trywialnych polisacharydów występują również mukopolisacharydy, glikoproteiny składające się z różnych cukrów, w tym acetylowana mannoza, kwas askorbinowy, witaminy z grupy B, kwas foliowy, karoteny, cholina, K, Ca, Mg, Zn, Cu. Wśród nich ważne są glikozydy antrachinonowe, których mieszanina, częściowo w stanie wolnym, a głównie w stanie związanym, nazywana jest aloiną. Ma działanie lecznicze, bakteriobójcze, tonizujące. Ekstrakt z liści zawiera cały kompleks substancji aktywnych charakterystycznych dla tego gatunku. Zmiękcza skórę, łagodzi podrażnienia. Wspomaga gojenie, działa przeciwzapalnie. Działa antyalergicznie i przeciwzapalnie, przyspiesza procesy regeneracji w organizmie, chroni przed wolnymi rodnikami i zwiększa syntezę kolagenu, stymuluje procesy metaboliczne, uelastycznia i nawilża skórę. Szczególnie polecany jest do stosowania w preparatach do cery wrażliwej, przeciw wypryskom trądzikowym, tłustemu łojotokowi i łupieżowi, przeciw wypadaniu włosów. Badania nad aloesem były prowadzone wspólnie przez NTP (National Toxicology Program) i Narodowe Centrum Badań Toksykologicznych FDA przez dwa lata. W wyniku badań naukowych stwierdzono, że ekstrakt z całych surowych liści Aloe vera ma działanie rakotwórcze i powoduje nowotwory jelita grubego u szczurów doświadczalnych. Jaka jest różnica między przetworzonym a surowym aloesem? W procesie przetwarzania z liści aloesu usuwane są niektóre składniki, w tym antrachinony, które zapewniają działanie przeczyszczające aloesu.

Olejek z mięty pieprzowej to olejek eteryczny z liści i kwiatów mięty pieprzowej (Mentha piperita). Żółty płyn o miętowym zapachu i charakterystycznym zimnym smaku. Olejek zawiera dużą ilość związków terpenoidowych: mentol, menton, 1,8-kineol, octan mentolu, menthofuran, izomentol, a- i f3-pinen, limonen itp. Olejek jest stosowany bez ograniczeń w perfumerii i kosmetyce. Jest szeroko stosowany w produkcji past do zębów, gum do żucia, chemii gospodarczej, niektórych napojów i wyrobów cukierniczych. Jest skutecznym środkiem w leczeniu bólu stawów i ukąszeń owadów. W kosmetyce stosowany jest jako składnik chłodzący, odświeżający, tonizujący. Alergen

1,8-CINEOL - eukaliptol, ciecz o silnym zapachu kamfory. Zawarte w wielu olejkach eterycznych, w tym eukaliptusowym, laurowym, rozmarynowym itp. W przemyśle otrzymuje się go wyłącznie poprzez izolację z olejku eterycznego. Stosowany jest w kompozycjach zapachowych i aromatach. Stosowany jest jako składnik tonizujący. VES jest stosowany jako denaturujący dodatek do etanolu.

Glicerofosforan wapnia jest źródłem wapnia i fosforu o wysokiej biodostępności. Ta sól mineralna charakteryzuje się wysoką jakością odżywczą, organoleptyczną i technologiczną. Cechy te wynikają ze specyfiki organicznego anionu glicerofosforanu. Jest dostawcą wapnia i fosforu w takim samym stosunku, jaki naturalnie występuje w hydroksyapatycie, aby zoptymalizować remineralizację zębów. Pozwala na ograniczenie stosowania fluorków o lepszym działaniu przeciwpróchniczym. Efekt buforowania zapewniony przez Furdentil chroni zęby przed atakiem kwasów.

Fluorek sodu jest bezbarwną substancją krystaliczną. Rozpuszcza się w wodzie, alkoholu metylowym, słabo w acetonie. Stosowany jest w pastach do zębów jako aktywny dodatek w profilaktyce próchnicy, a także jako składnik dezynfekujący i konserwujący. Zgodnie z TR CU 009/2011 i rozporządzeniem UE 1223/2009 dopuszcza się zawartość wolnego F. w stężeniu do O, 15% w produktach do higieny jamy ustnej w przeliczeniu na F, w mieszaninie z innymi związkami zawierającymi fluorki dopuszczonymi w TR. Etykieta musi informować, że produkt zawiera fluorek sodu. Dla wszystkich past do zębów zawierających fluorki w stężeniu O, 1 - 0,15 procent należy podać informację o ułamku masowym fluorków. W przypadku past do zębów przeznaczonych dla dzieci poniżej 6 roku życia należy wskazać zalecenia dotyczące stosowania. Istnieją pewne obawy, że fluor może być związany z różnymi chorobami. Przeglądy ryzyka nie znalazły jeszcze rozstrzygających dowodów na poparcie tych obaw. Jednak stan zwany fluorozą zębową może czasami wystąpić, jeśli zęby dziecka są narażone na zbyt dużą ilość fluoru podczas rozwoju.

TEA TREE OIL to olejek eteryczny o silnym aromacie kamforowym, przypominającym eukaliptus. Pozyskiwany z liści i gałęzi drzewa herbacianego rosnącego w Australii i Nowej Zelandii. Żółty płyn. Olejek zawiera kompleks monosquiterpenowych alkoholi (główny terpinen-4-ol), a także a-terpineol, cineole, para-cymen, limonen, sabinen, a-pinen itp. Jest naturalnym antybiotykiem o wysokiej aktywności wobec mikroorganizmów gram-dodatnich i gram-ujemnych, grzybów i drożdży dzięki wysokiej zawartości cineolu. Nietoksyczny, dobrze tolerowany przez skórę. Do celów perfumeryjnych M.c.d. jest używany w niewielkich ilościach. W kosmetyce stosowany jest jako składnik przeciwzapalny, bakteriobójczy i emolientowy w pastach do zębów, mydłach, szamponach, kremach i lotionach przeciw trądzikowi, mleczkach oczyszczających, żelach i maseczkach do skóry tłustej i problemowej, pomadkach i balsamach do ust, preparatach wzmacniających itp. Stosowany jest jako naturalny środek konserwujący.

Sacharyna sodowa to sztuczny słodzik, który smakuje ponad 300 razy słodszy od zwykłego cukru. W kosmetyce stosowany jest w postaci soli sodowej do słodzenia past do zębów, eliksirów, pomadek.

BENZOESAN SODU – sól sodowa kwasu benzoesowego, produkt w postaci białego krystalicznego proszku, bezwonny, o słodkawym smaku. Stosowany jest jako środek antyseptyczny i konserwujący w przemyśle spożywczym, medycznym i kosmetycznym, m.in. w pastach do zębów, kremach do twarzy itp. Nietoksyczny. BM zamienia się w niezdysocjowany kwas w roztworze wraz ze spadkiem pH. Zarejestrowany jako dodatek do żywności E211.

PHYTINIC ACID - kwas heksafosforowy mio-inozytolu, ester cyklicznej sześcioatomowej polisfery mio-inozytolu i sześciu reszt kwasu ortofosforowego. Sześć reszt kwasu fosforowego związanych z inozytolem może przyjąć lub oddać do 12 protonów w wyniku wielostopniowej dysocjacji, w wyniku której P.C. wykazuje właściwości zarówno silnych, jak i bardzo słabych kwasów (pKa do 9,4) w zależności od siły jonowej roztworu, temperatury i innych czynników. W środowisku obojętnym grupy fosforanowe F.C. częściowo dysocjują, uzyskując jeden lub dwa ładunki ujemne, dzięki czemu kationy mogą być silnie chelatowane przez dwie lub więcej reszt kwasu fosforowego. W zakresie pH od 05 do 105 P.K. jest stabilny sterycznie. Przy wyższych wartościach pH może dojść do odwrócenia konformacji. F.c. występuje w nasionach zbóż, roślin strączkowych i oleistych, często otrzymuje się go z makuchów pszennych. Niewielkie ilości kwasu fitynowego występują w organach wegetatywnych, takich jak korzenie i rośliny okopowe, śladowe ilości w liściach. Naturalny antyoksydant, o działaniu antyrodnikowym i chelatującym. F.K. ma łagodne i głębokie działanie złuszczające, jest w stanie inaktywować enzym tyrozynazę, którego nadmierna produkcja prowadzi do zwiększonej pigmentacji skóry. Nietoksyczne i bardzo stabilne, bardziej atrakcyjne w porównaniu z toksycznym hydrochinonem. Stymuluje procesy odnowy skóry. Stosowany jest w produktach przeciwzmarszczkowych, w peelingach (nie powoduje łuszczenia się skóry po peelingu).

TITANIUM DIOXIDE - dwutlenek tytanu, biała proszkowa substancja, biały nieorganiczny pigment. Chemicznie obojętny, nierozpuszczalny w wodzie, odporny na większość kwasów nieorganicznych, benzynę i olej, słabo rozpuszczalny w roztworach alkalicznych. Posiada właściwości półprzewodnikowe. W produkcji kosmetycznej stosuje się wysoko oczyszczony i drobno zdyspergowany D.t., który ma wysoki efekt kryjący, barwiący i opalizujący. Zdolny do odbijania promieni UV, jest skutecznym fizycznym filtrem UV. Aktywność fotochemiczna polega na zdolności do uwalniania niewielkich ilości tlenu i jego ponownego pochłaniania pod wpływem promieniowania UV. W ostatnich latach uzyskano mikronizowane cząstki D.T. mniejsze niż 200 nm. Wykazano, że zmniejszenie wielkości cząstek do 50 nm, a nawet niższych gwałtownie poprawia właściwości konsumpcyjne kosmetyków z D.T., są one przezroczyste po nałożeniu na skórę i nie pozostawiają białego nalotu, nawet jeśli jest to kosmetyk przeciwsłoneczny i stężenie pigmentu w nim jest wysokie. W zależności od warunków D.t. jest stosowany jako wypełniacz, jako biały pigment, jako dodatek fotoprotekcyjny w różnych produktach: kosmetykach dekoracyjnych, antyperspirantach, kremach ochronnych, balsamach do rąk itp. Może być stosowany w produktach kosmetycznych o kierunku "naturalnym".